آمار دقیقی از میزان خشونت علیه کادر درمان وجود ندارد. به طور ضمنی، تنها ضرب و شتم است که خشونت محسوب میشود اما توهین کلامی نوعی از خشونت است که بیشتر نسبت به پرستاران رواج دارد و فعالان این حوزه معتقدند که امکان ندارد در یک روز پرستاران از این توهینها مصون باشند.
الهه صالحی: چند ماه است که جنگی تمام عیار علیه دشمنی ذرهبینی در تمام جهان برپاست؛ دشمنی که قدرت هیچ ارتشی برای مقابله با آن کافی نیست. خط مقدمی هم وجود ندارد. دشمن نامرئی تمام فضای اطراف ما و زندگیمان را گرفته و یک اشتباه ساده کافی است تا مبتلایت کند. در این جنگ مدافعان و قهرمانان افراد دیگری هستند. کادر درمانی که داوطلبانه خودشان را در معرض ویروس کرونا قرار میدهند و شبانه روز در تلاشند تا جان افراد را نجات دهند.
اما در این میان، بیمهری، بدبینی و خشونت علیه کادر درمان همیشه وجود داشته؛ هرچند که خودشان میگویند از قبل و در زمان تحصیل برای تمام این بی مهریها آماده شدهاند و مردم را درک میکنند، اما این خشونت در شرایط فعلی علیه پرستارانی که ماههاست با حقوقهای کم از زندگیشان گذشتهاند، بیشتر از هر وقت دیگری غیرانسانی به نظر میرسد. در این دوران هم کم نبودند اخباری که از ضرب و شتم شدید پرستاران و حتی پزشکان منتشر شدند.
وحید نصیری، معاون حقوقی پارلمانی سازمان نظام پرستاری چندی پیش از از ضربوشتم دو پرستار در مشهد توسط همراهان بیمار خبر داده و گفته بود: «نبود امنیت جانی پرسنل درمانی بیمارستانها مبدل به یک بحران ملی شده. آستانه تحمل پرستاران اندازهای دارد. اگر وزارت بهداشت پول ندارد معوقههای ۱۶ ماهه پرستاران را بدهد، حداقل امنیت گروه پرستاری در بیمارستانها را تأمین کند و اگر همین کار را هم نمیکند، لااقل از پرستاران مضروب حمایت قانونی یا حداقل دلجویی کند. سازمان نظام پرستاری کشور نیز در گزارشهای خود گفته، هفتهای نیست که دو سه مورد خشونت علیه پرستاران در مراکز درمانی اتفاق نیفتد. بسیاری از این موارد هرگز ثبت و گزارش نمیشود.»