مارتیک قره‌خانیان ۲۶ تیر ۱۳۲۸ از والدینی ارمنی در فرح آباد آبادان متولد شد. از پانزده سالگی به موسیقی روی آورد و در شانزده سالگی جهت پیگیری کار حرفه‌ای خود عازم تهران شد و فعالیت خود را با نوازندگی گیتار و خواندن ترانه‌های خارجی آغاز نمود. پس از روی آوردن به خواندن ترانه‌های فارسی و همراهی بزرگانی چون گوگوش و حسن شماعی‌زاده در اجرا و ساخت آهنگ ترانه و شرکت در برنامه‌های تلویزیونی پیش از انقلاب ایران مثل برنامهٔ تلویزیونی «پنجره» وی به سرعت مورد توجه عموم قرار گرفت. او ترانهٔ حریر را در سال ۱۳۵۵ به عنوان اولین ترانهٔ فارسی زبانش خواند و گوگوش را در کنسرتی در برج ایفل پاریس به عنوان نوازندهٔ گیتار به همرا گروه سل همراهی نمود و ترانهٔ چلچله را نیز برای حسن شماعی زاده نوشت و در پاسخ آهنگی را از وی به رسم تشکر هدیه گرفت. دو سال پس از انقلاب ایران وی از ایران خارج و ساکن لس آنجلس آمریکا گشت.

مارتیک به سبب سبک غریب موسیقی خود در فرهنگ و موسیقی ایرانی، تا دههٔ ۷۰ محبوبیت چندانی در برابر خوانندگانی همچون معین، ابی و بیژن مرتضوی نداشت و از این رو تصمیم به تغییر سبک خود گرفت. در این میان، آهنگ‌هایی که در محبوبیت او تأثیر چشم‌گیری داشتند، آهنگ‌های «بهار»، «ماه»، «تو نشنیدی صدات کردم»، «دو دلبر» و… با آهنگسازی و تنظیم آهنگساز سرشناس ایرانی صادق نوجوکی بودند.

بیشتر اشعار ترانه‌های وی از شاعرانی چون زویا زاکاریان، مسعود فردمنش، جهانبخش پازوکی، بیژن سمندر و شهیار قنبری با آهنگسازان سرشناسی مانند صادق نوجوکی و منوچهر چشم آذر بوده‌ است. صدا و ترانه‌های وی طرفداران زیادی در میان متولدین دهه‌های چهل، پنجاه و شصت شمسی دارد و یادآور خاطراتی بسیار شیرین برای آن‌ها است. آخرین آلبوم مارتیک، سایه‌نشین نام دارد که در اواخر سال ۱۳۹۳ (فوریه ۲۰۱۵) به بازار ارائه شد.

مارتیک از اواخر دهه ۱۳۴۰ یکی از نوازندگان ثابت گیتار در ارکستر گوگوش به شمار می آمد و در بسیاری از اجراهای زنده ی گوگوش در خارج از کشور و ایران به طور ثابت حضور داشت. از اواخر سال ۵۴ به عنوان آهنگساز و خواننده فعالیت خود را آغاز کرد و در مدتی کوتاه در هر دو زمینه به موفقیت های بسیاری دست یافت. شروع آهنگسازی و خوانندگی او ابتدا با ترانه ی حریر بود و چند ماه بعد دو ترانه ی شاعر و آدم و حوا که اجرای دوصدایی آنها با گوگوش در شوی پنجره ها و رنگارنگ در سال ۱۳۵۵ بسیار مورد توجه قرار گرفت.

سبک آهنگسازی مارتیک در پیش از انقلاب ملهم از راک کلاسیک و R&B (ریتم اند بلوز) بود که البته تا حدودی برای شنونده عام سنگین محسوب می شد. متاسفانه همین علت بود که پس از انقلاب مارتیک را به سوی خواندن ترانه های سبک سوق داد.

ترانه معروف دیگری از مارتیک که در دهه پنجاه مورد توجه قرار گرفت طلوع از مغرب با ملودی او و کلام زویا زاکاریان بود که آندرانیک نیز تنظیم زیبایی برای او نوشت به خصوص اوورتور ترانه که بسیار جالب توجه است.

ترانه ای از سه هنرمند ارمنی- مسیحی؛ از این رو عبارت صلیب بر دوش در یکی از بندهای ترانه کاملا عبارتی معنادار است. سبک مورد علاقه مارتیک در موزیک غربی Rhytm & Bluse و Slow Classic Rock بود که سبک بسیاری از ترانه های قبل از انقلاب او را تشکیل می دهد. مارتیک در اجرای ترانه های انگلیسی نیز بسیار تبحر داشت. ترانه ی Past time paradise یکی از موفق ترین اجراهای اوست. ترانه ای از خواننده سیاه پوست امریکایی، استیو وندر که برنده جایزه Grammy هم بود.