"میتوان دست به قلم شد و نمایشنامه نوشت و هزار تا ایده برای اجرایش داشت ولی با خودم میگویم، برای کدام بچه بنویسم وقتی تئاتر کودک ماههاست که تعطیل است."
این فقط یکی از دلمشغولیهای بهاره میرزاپور، هنرمند فعال تئاتر کودک است.
او از وضعیت معیشتی هنرمندان تئاتر کودک گفت، از جای خالی این گونه نمایشی که کاربردی آموزشی و پرورشی هم دارد و از بیاعتمادی مسئولان آموزش و پرورش در به کارگیری تئاتر به عنوان ابزاری کمک آموزشی.
میرزاپور در آغاز تاکید کرد که تئاتر کودک، فراتر از تفریح و سرگرمی است بلکه کاربردی آموزشی و پرورشی و نقشی مهم در ارتقای مهارتهای فردی و اجتماعی کودکان دارد.
او با یادآوری تعطیلی تئاتر در دوران کرونایی گفت: بعد از همهگیری کرونا، تئاتر کودک عملا تعطیل شد و همه فعالان آن دچار بحران شدند. بسیاری از فعالان این شاخه تنها از راه تئاتر زندگی میکنند و حالا تمام منبع درآمد خود را از دست دادهاند. برخی به کار در بنگاههای املاک روی آوردهاند و بعضی در اسنپ مشغول به کار شدهاند.
این کارگردان اضافه کرد: ولی دردناکتر از این وضعیت، بیتوجهی مسئولان است. گویی هیچ کس جای خالی این گونه نمایشی را حس نمیکند و حال آنکه تئاتر کودک، فقط سرگرمی نیست بلکه ابزاری مهم برای آموزش مهارتهای زندگی است و حالا با تعطیلی آن، کودکان از تمام این مزایا بیبهره شدهاند.
او در عین حال خاطرنشان کرد: شاید بعضی از گروههای نمایشی کودک فقط در حوزه سرگرمسازی فعالیت کنند ولی گروههای بسیاری هم برای آموزش کودکان دغدغه جدی دارند.
کارگردان نمایش «گسیو طلا» با ابراز تاسف از وضعیت بلاتکلیف تئاتر کودک در دوران کرونایی افزود: در این مدت ارتباط ما با خانوادهها قطع شده است. درواقع تماشاگران کودک را که مهمترین سرمایهمان هستند، از دست دادهایم.
میرزاپور ابراز تاسف کرد: این وضعیت بار مالی و عاطفی زیادی بر دوش فعالان تئاتر کودک انداخته و همه ما دچار افسردگی و فرسایش شدهایم.