این رویداد که با وسواس برنامه‌ریزی شده بود از تمامی ویژگی‌های مرسوم نمایش‌های انسانی کره شمالی برخوردار بود. سخنرانی کیم جونگ اون، رهبر این کشور، نیز به طور عجیبی احساسی بود و او هنگامی که داشت از مبارزات کشورش سخن می‌گفت چند بار به گریه افتاد.

در پایان این رژه نیز از بزرگترین موشک بالستیک قاره‌پیمای کره شمالی رونمایی شد.

"سلاح استراتژیک" موعود کیم

آقای کیم روز ۱ ژانویه ۲۰۲۰ در سخنرانی سال نو خود اعلام کرد که کره شمالی "سامانه‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای در دست توسعه دارد که فقط کشورهای پیشرفته به آن‌ها دسترسی دارند".

او مشخصا به یک سامانه تسلیحاتی "استراتژیک" - یعنی هسته‌ای - که در دست ساخت است اشاره کرد.

آقای کیم خیلی واضح این اسلحه را به ایالات متحده پیوند زد و بیان کرد که "در آینده، هر چه ایالات متحده زمان بیشتری هدر دهد و در عادی‌سازی روابطش با جمهوری دموکراتیک خلق کره درنگ کند، موقعیتش در برابر کشور ما ضعیفتر خواهد شد. روند رشد جمهوری دموکراتیک خلق کره، فرای پیش‌بینی‌ها است و کار آمریکا بیش از گذشته به بن‌بست کشیده خواهد شد."

این موشک بالستیک قاره‌پیما همان سلاح استراتژیک "موعود" آقای کیم است. هدفی جز ایالات متحده ندارد، و واکنشی بی‌بازگشت به شکست مذاکرات با دولت ترامپ است.

تهدید جدید برای سامانه دفاع موشکی آمریکا

کره شمالی تا به حال دو موشک قاره‌پیما را آزمایش کرده است. هواسونگ-۱۴ دو بار در سال ۲۰۱۷ آزمایش شد و بردی معادل ۱۰ هزار کیلومتر دارد و می‌تواند تقریبا تمام اروپای شرقی و حدود نیمی از ایالات متحده را هدف بگیرد و یک کلاهک هسته‌ای حمل کند.

هواسونگ-۱۵ نیز در سال ۲۰۱۷ آزمایش شد و بردش ۱۳ هزار کیلومتر است، لذا می‌تواند تمامی خاک آمریکا را با یک کلاهک هسته‌ای هدف قرار دهد.

این موشک جدید که هنوز آزمایش نشده است نیز موشکی دو مرحله‌ای با سوخت مایع است، اما نسبت به هواسونگ-۱۵ طول و قطر بیشتری دارد.

تا وقتی پرده از موتورهای این موشک برداشته شود یا آزمایشی صورت بگیرد، بعید است که به برد دقیق آن پی ببریم.

اما طراحی این موشک به خوبی مقصود کره شمالی را مشخص می‌کند: آن‌ها دیگر احتیاجی به افزایش برد موشک‌های خود ندارند.

تلاششان در عوض روی پرتاب چند کلاهک با یک موشک متمرکز شده است. این اتفاق ضربه دیگری بر پیکر سامانه‌های دفاع موشکی آمریکا خواهد بود که همین حالا نیز مشکلات زیادی دارند، چرا که هر کلاهک هسته‌ای پرتاب چند موشک رهگیر را الزامی می‌کند.

کشورهای دارای تسلیحات هسته‌ای پیشرفته از سامانه‌های هدف‌گیری مستقل چندگانه استفاده می‌کنند و حالا کره شمالی می‌خواهد به جمع آن‌ها اضافه شود.

مساله نگران‌کننده فوری

البته هنوز پرسش‌هایی پیرامون طراحی این موشک قاره‌پیما وجود دارد و به همین خاطر معلوم نیست که کی آزمایش یا عملیاتی می‌شود. اما کشنده (حمل کننده) حامل این موشک محل دلواپسی فوری است.

یکی از مسائلی که توان کره شمالی در نبرد هسته‌ای را محدود می‌کند تعداد پرتابگرهای این کشور است. تعداد موشک‌هایی که شما می‌توانید پرتاب کنید با تعداد پرتابگرهایتان برابر است.

ایالات متحده تخمین می‌زند که کره شمالی حداکثر می‌تواند ۱۲ موشک قاره‌پیما پرتاب کند. این محاسبه بر پایه این پیش‌فرض است که هر کدام از شش پرتابگر شناسایی‌شده این کشور یک موشک قاره‌پیما پرتاب می‌کند و سپس تلاش می‌کند تا پیش از حمله تلافی‌جویانه آمریکا یک موشک دیگر نیز پرتاب کند.

در سال ۲۰۱۰، کره شمالی قاچاقی شش کشنده سنگین از چین وارد کرد و با نصب دستگاه‌های هیدرولیکی آن‌ها را به کشنده‌های پرتابگر تبدیل کرد. کره شمالی از این کشنده‌ها برای نمایش، حمل و پرتاب موشک‌های قاره‌پیما استفاده کرده است.

ارزش این کشنده‌ها چنان زیاد است که پیش از پرتاب موشک از محل دور می‌شوند، چرا که اگر پرتاب موشک با موفقیت انجام نشود جایگزین کردن آن‌ها بسیار سخت خواهد بود.

این رژه نخستین باری بود که ما شاهد حضور بیش از شش کشنده بودیم و این کشنده‌های جدید تغییرات بسیاری کرده بوند.

لذا واضح است که کره شمالی همچنان می‌تواند با وجود تحریم‌ها و محدودیت‌های صادراتی قطعات لازم برای پرتابگرهای سنگین را تهیه کند. همچنین واضح است که این کشور با توسعه بخش تولید خود می‌تواند پرتابگرهای خود را در داخل تغییر دهد و بلکه بسازد.

موشک قاره‌پیمای جدید کره شمالی که در سالی سخت ساخته شده است حاوی پیامی مشخص برای جهانیان است: این کشور، رهبرش و توانایی‌های فنی مردمش را دست‌کم نگیرید.