پرندگان در شمارِ مفیدترین جانداران روی زمین هستند که در کنترل آفات، افزایش حاصلخیزی خاک، تامین غذای آبزیان، گرده‌افشانی و احساس رضایت از زیستن در طبیعت نقشی انکارناپذیر دارند.
فلسفه کبوترخانه‌ها در ایران مرکزی، برآمده از همین ویژگی‌های بی‌رقیب پرندگان است که سبب می‌شود محصولات غذایی سالم‌تر و با کیفیتی بهتر بدست آید؛ رویه‌ای که همچنان بالاترین اثربخشی مثبت در کاهش مصرف کودهای شیمیایی را در اراضی زراعی و باغی دارد.
دراین میان، موقعیت پرندگان مهاجر یا کوچنده به مراتب ممتازتر و اثربخشی آنها در بالانس اکوسیستمی محسوس‌تر است. موجودی که می‌تواند سالانه چند هزارکیلومتر راه را بپیماید، آن هم بدون جی‌پی‌اس و قطب‌نما، حتما حاوی ژنی هوشمند و توان بدنی حیرت‌انگیزی است که در صورت بقا و جوجه‌آوری به آفرینش فرزندانی تاب‌آورتر کمک خواهد کرد.
متاسفانه گزارش‌های متعددی سالانه منتشر می‌شود که در محیط‌های ساحلی شمال و جنوب کشور، دست‌کم بیش از یک تا یک و نیم‌میلیون پرنده مهاجر شکار می‌شود که در نوع خود بزرگترین قتل‌عام مهمان توسط میزبان است؛ آن‌هم توسط مردمی که به مهمان‌نوازی در جهان شهره‌اند!
بیاییم دست به دست یکدیگر با افزایش حساسیت مردم و مطالبه‌گری هوشمندانه، هزینه اجتماعی شکار پرندگان، به‌ویژه پرندگان مهاجر را افزایش داده تا دیگر کسی خود را با افتخار صیاد پرنده و متخصص دامگاه، تور هوایی یا محمیه معرفی نکند.
در کنارش باید تقاضا برای گوشت پرنده کاهش یافته و به معیشت‌های مکمل در گرانیگاه‌های حساس ساحلی برای جامعه محلی اندیشید و البته با قانون‌شکنان با قاطعیت برخورد کرد.
