موسیقی تیتراژ «بچههای کوه آلپ» گرچه برگرفته از موسیقی متن یک اثر ایرانی به آهنگسازی مجید انتظامی بود، اما در زمان پخش خود تبدیل به یکی از شناسنامههای هنری آثار تلویزیونی دهه شصت شد.
کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است، که طراحش تلاش میکند با انتخاب عناصر، فرمها و چینشها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطبان یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکتهسنج، اندیشمندانه و حساب شده پیش روی مخاطبان قرار میدهد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف اجباری ساخته میشود که بیننده را از اساس با یک اثر تصویری دور میکند.
نوستالژی «بچههای کوه آلپ» و نوای سنتور ایرانی
موسیقی تیتراژ انیمیشن «بچههای کوه آلپ» در این مطلب انتخاب شده که در سال ۱۹۸۳ بر اساس داستان «جواهرهای برف» نوشته نویسندهای انگلیسی به نام پاتریشیا سنت جان تولید و مدتی بعد توسط یک شرکت انیمیشن سازی ژاپنی پیش روی مخاطبان قرار گرفت. یک سریال کارتونی که پس از تولید در کشور ژاپن تبدیل به یکی از پرمخاطبترین و خاطرهسازترین کارتونهای دهه ۶۰ تلویزیون شد.
براساس اطلاعات پراکنده موجود درباره این اثر، این انیمیشن با نام اصلی «داستان آلپ: آنت من» در سال ١٩٨٣ توسط یک شرکت انیمیشن سازی ژاپنی به نام «نیپون» تولید شده که آهنگسازی آن به عهده هنرمندی ژاپنی به نام هیروسه ریوهه بود. داستان این انیمیشن نوستالژیک پیرامون زندگی آنت دختر نوجوانی است که برادری کوچک به نام دنی دارد. آنها با پدرشان در مزرعهای در دامنههای آلپ زندگی میکنند و مادرشان بعد از به دنیا آوردن دنی کوچولو میمیرد. در همسایگی آنها لوسین با خانوادهاش زندگی میکند که با آنت خیلی صمیمی است، تا اینکه طی حادثهای دلخراش دنی کوچولو از پرتگاهی میافتد و فلج میشود. مقصر لوسین است و با این اتفاق تمام دوستی بین او و آنت به نفرت تبدیل میشود.
مجموعه «بچههای کوههای آلپ» همانند دیگر کارتونهای دیگر تلویزیون فضای چندان شاد و مفرحی نداشت، اما نمیدانیم چه اعجاز و سحری در آن نهفته بود که با وجود همین فضای غمانگیز و وهم زده که سرشار از گریه و اتفاقات تلخ بود، اما برایمان خاطرات شیرین و ماندنی که بر جای گذاشته که درصد زیادی از این خاطره سازی مرهون موسیقیهای تولید شده و بعضاً انتخاب شدهای بود که برای تیتراژ ابتدایی یا انتهایی این آثار در نظر گرفته شده بود.