در دامان کوهستانهای ایران مخازن ارزشمندی از گیاهان دارویی وجود دارد که در درمان برخی بیماریها بسیار مفید هستند. گیاه آویشن یکی از مهمترین و شناخته شدهترین گیاهان دارویی در ایران است که خواص ضد میکروبی، ضد باکتریایی و ضد نفخ دارد.
کوههای ایران از البرز تا زاگرس از کوههای مرکزی و شرقی تا مکران همه مخازن ارزشمند انواع گیاهان معجزهگر دارویی هستند. گیاهانی که از اعصار قدیم تاکنون توسط ساکنان سرزمین ایران پایه و اساس درمان به شیوه سنتی و معیشت بودهاند. کشورمان از نظر تنوع اقلیمی کشوری ممتاز و با رتبه بالا محسوب میشود و به لحاظ غنای گیاهی و تنوع زیستی دارای ۱۱ اقلیم از ۱۳ اقلیم شناخته شده جهانی است.
این تنوع در اقلیم موجب دگرگونی و تنوع در پوشش گیاهی ازجمله گیاهان دارویی شده است. در این مطلب به یکی دیگر از معجزههای طبیعت یعنی گیاه دارویی آویشن میپردازیم. گیاهی که در اکثر ارتفاعات مناطق ایران و در گونههای مختلف در فصل بهار قابل برداشت است.
گیاه دارویی آویشن با نام انگلیسی و علمی Thymus از خانواده Lamiaceae یا نعناعیان و بومی مناطق معتدل اروپا، شمال آفریقا و آسیاست. نام علمی این گیاه از ریشه کلمه یونانی Thyme به معنای بوی خوش و ملایم است. آویشن یکی از مهمترین و شناختهشدهترین گیاهان دارویی در ایران است که به دلیل داشتن دو ترکیب تیمول و کارو اکرول دارای خواص دارویی ضد میکروبی، ضد باکتریایی و ضد نفخ است. از این گیاه در دنیا حدود ۳۵۰ گونه معرفی شده است.۱۴ گونه از گیاه آویشن در مناطق مختلف کشورمان شناسایی شده است که برخی از آنها انحصاری هستند.
از این بین بیشترین پراکندگی را در شمال و غرب کشور داریم که ۱۰ گونه در استانهای شمالی، ۱۱ گونه مربوط به استانهای غربی، ۷ گونه در استانهای مرکزی، یک گونه در فارس و دو نوع در کرمان وجود دارد. این گیاه در مناطق مختلف دارای اسامی متفاوت از جمله: آویشم، اوشن، آذربه، آذر روبه، سیسنبر، صعتر، اشمه کوهی و... است.
مشخصات ظاهری