حسین کلانی، پیشکسوت باشگاه پرسپولیس گفت: کاری که باشگاه در این ۴-۵ سال چه با سرمربیان قبلی و چه با آقای گلمحمدی انجام داده کارستان بوده و در تمام دوران باشگاه پرسپولیس چنین استمراری نداشتهایم.
کرونا باز هم از فوتبال ایران قربانی گرفت و این بار حمید جاسمیان، سیم خاردار خط دفاعی پرسپولیس و اولین کاپیتان این تیم مقابل این بیماری تسلیم شد و جان و به جان آفرین تسلیم کرد. درگذشت مرحوم جاسمیان دومین اتفاق تلخ فوتبال ایران پس از درگذشت نادر دست نشان بود که او هم به خاطر کرونا جان به جان آفرین تسلیم کرد. حسین کلانی، همبازی جاسمیان که افتخارات زیادی به همراه او در شاهین، پرسپولیس و تیم ملی کسب کرده به بهانه این اتفاق تلخ با خبرآنلاین همکلام شد. او درباره عملکرد سالهای اخیر پرسپولیس هم حرفهای جالبی داشت و دلش از اتفاقات فضای مجازی پس از فینالیست شدن قرمزها خیلی پر بود. صحبتهای گلزن سابق قرمزها را در ادامه بخوانید:
خب به هرحال این راهی است که همه ما میرویم و اتفاقی طبیعی است و دیر و یا زود آن بستگی به مشیت الهی دارد. متاسفانه آقای جاسمیان خیلی مظلوم و تنها از کنار ما رفت. در شرایط خیلی سختی به کرونا مبتلا شدند و ایشان بزرگ و پیشکسوت و استاد ما بودند و متاسفانه این اتفاق رخ داد و کاری نمیتوان کرد. امیدوارم خداوند علو درجات را شامل حالشان کند و به خانواده محترمشان، جامعه ورزش و جامعه فوتبالی خوزستان صبر و شکیبایی دهد. به هر حال ایشان از اسوهها و اسطورههای فوتبال کشور بودند. همیشه باعث افتخار ما بودند و چه در شاهین و در پرسپولیس کاپیتان ما بودند و کاری نمیتوان کرد. کاری از دست ما بر نمیآید جز اینکه به یاد دوران خوبی که با ایشان داشتیم همیشه خوش باشیم و با خاطرات خوش گذشته، موفقیتها و شکستهایمان باهم یاد ایشان را در کنار خودمان حفظ کنیم.
در پرسپولیس هم توقعی که هواداران دارند بیشتر از بقیه تیمها است و این بار سنگینی روی دوش بچهها و کادر فنی و مدیریتی باشگاه است
*ایشان اولین کاپیتان تاریخ باشگاه پرسپولیس هم بودند.
البته مسئله کاپیتانی در باشگاه پرسپولیس به این شکل نبوده است. در دورهای که پرسپولیس تاسیس شد و ما وارد شدیم همه باهم در آن زمان رفتیم. آقای بهزادی، آقای وطنخواه، آقای جاسمیان، مرحوم شاهرخی بودند و کسانی بودیم که از شاهین به پرسپولیس رفتیم و در شاهین کاپیتان مرحوم دهداری بودند و بعد آقای بهزادی شدند. اینها همه جزو بزرگانی بودند که هم در شاهین، هم در تیم ملی و هم در پرسپولیس باهم بودند و مسئله این نبود که چه کسی کاپیتان اول است. با توجه به شرایط بازیها و تشخیص مربی تیم یکی از بچهها به عنوان کاپیتان تیم معرفی میشد و آن موقع انقدر همبستگی و همکاری بود که همه بچهها کاپیتان بودند. ایشان هم چون از نظر سنی جزو بزرگان تیم بودند و سمت کاپیتانی را بر عهده میگرفتند. تعداد بازیها هم البته محدود بود و مثل الآن هر هفته منظم بازی انجام نمیشد و تورنمنتهای مختلف به شکل الآن نبود. ایشان جزو عدهای بودند که پرسپولیس را بنا نهادند و جز نفراتی بودیم که از روز اول در پرسپولیس در همکاری با مدیران باشگاههای شاهین و پرسپولیس نقش داشتیم.
*کمی درباره دورانی که در پرسپولیس همبازی بودید هم بگویید. خاطره جذابی دارید؟
ما چون در یک کار دسته جمعی شرکت میکردیم، موفقیت و شکستهایمان مشترک بود و خاطره شخصی نمیتوان گفت. اما چیزی که به یاد دارم نجابت و مظلومیت ایشان و آرامش او بود که همیشه برای ما قابل توجه بود. ایشان برای ما در خط دفاعی یک نقطه اتکا بودند. همان موقع هم به سیم خاردار تیم ملی و پرسپولیس و شاهین معروف بود. این خودش یک برای ما که نفرات هجومی بودیم یک نقطه اتکا بود که پشت سر ما کسی است که میتوانیم روی او حساب کنیم وایشان به خوبی دفاع خواهد کرد و دروازه ما با حضور او، آقای کاووسی، مرحوم کاشانی، آقای وطنخواه و دیگران به راحتی باز نخواهد شد و خیالمان راحت بود. وقتی مرحوم جاسمیان در دفاع بود به نوعی خیال همه راحت بود.