سارا امیری معتقد است پس از این همه سال هنوز کسی متوجه دلیل تعویق چندساله اکران این فیلم نشده و همین موضوع این فیلم را به مرموزترین پروژه سینمای ایران تبدیل کرده است.
شاید بتوان گفت «لاله» با کارگردانی اسدالله نیکنژاد، یکی از پرحاشیهترین فیلمهای دهه اخیر سینما است؛ فیلمی که بارها تهیهکننده آن عوض شد و فیلمبرداری آن به تعویق افتاد.
پس از حدود ۱۰ سال از کلید خوردن «لاله»، این فیلم در جدول اکران نوروزی ۱۴۰۰ قرار گرفت که به دلیل گسترش شیوع کرونا و بسته شدن سینماها، نمایش آن ناتمام ماند.
سارا امیری، نقش اول این فیلم با حدود سه ساعت زمان را ایفا میکند؛ بازیگری که برای اولین بار با «لاله» به جامعه سینمایی معرفی شد و تسلطش به زبان انگلیسی و اتومبیلرانی، یکی از دلایل حضورش در این فیلم بود.
گفتوگو با سارا امیری را در ادامه میخوانید.
فعالیت هنری خودتان را از کجا و چه زمانی آغاز کردید؟
من کار هنری را در هجده سالگی و با کار گرافیک آغاز کردم و بعد به عنوان طراح صحنه تئاتر مشغول به فعالیت شدم و بعد از آن هم از ایران رفتم و دورههای آموزش تئاتر در فرانسه و آموزش ساخت فیلم را در دبی پشت سرگذراندم. در زمینه بازیگری هم در فیلمهای کوتاه متعددی بازی کردم و اولین فیلم سینمایی بلندی که در آن ایفای نقش کردم، «لاله» بود.
به واسطه اینکه مدتی در خارج از ایران بودهاید، زبان انگلیسیتان قوی بود اما آیا در اتومبیل رانی هم مهارت داشتید که برای بازی در «لاله» انتخاب شدید؟
زمانی که آقای نیکنژاد هنوز من را انتخاب نکرده بودند و صرفا فراخوان بازیگری منتشر شده بود، پیام ایرایی که یکی از دوستان عکاسم است، من را به این پروژه معرفی کرد و زمانی که من برای تست رفتم، آقای نیکنژاد نگفت که من را برای نقش لاله میخواهد. من حدودا سه یا چهار ماه در شرکت رفت و آمد میکردم و حتی ایشان به من نگفته بود که من را برای بازیگری میخواهد و فکر میکردم برای کارهای طراحی صحنه انتخاب شدهام. زمانی که وارد پیش تولید شدیم، کم کم متوجه ماجرا شدم. البته در اتومبیل رانی هم مهارتهایی داشتم اما به پای خانم صدیق نمیرسید.