بهمن صالحی جاوید در گفت‌و‌گو با خبرنگار اقتصادی در مورد وضعیت شرکت‌های ایرانی در اخذ پروژه‌های بازسازی قره باغ اظهار کرد: با معاونت دیپلماسی وزارت خارجه جلسه‌ای را برای همین موضوع برگزار کردیم. اما متاسفانه هنوز بخش دیپلماسی اقتصادی از معرفی طرف و همتای ما در قره باغ یا هماهنگی‌ها برای حضور شرکت‌های ایرانی، بازخوردی نداده است.

وی افزود: اگر با این شرایط شرکت‌های ایرانی به قره باغ بروند، حضور سرگردانی خواهند داشت. در مورد قره باغ برآورد می‌شود که تا ۱۰ میلیارد دلار پروژه در حال حاضر وجود داشته باشد بنابراین قره باغ بازار بسیار خوبی است. با توجه به قرابت فرهنگی و مذهبی با این کشور، ایران باید بتواند نقش خوبی در این پروژه‌ها در قره باغ ایفا کند.

وی در ادامه اضافه کرد: در درگیری‌های اخیر بین آذربایجان و ارمنستان کمی تمایل ایران به آذربایجان دیده می‌شد. بنابراین با وجود این حمایت، انتظار می‌رفت که سهم ایران از بازار قره‌باغ بیشتر باشد. به دلیل استانداردها، توانایی پیمانکاران ایرانی، نزدیکی مرز زمینی و همینطور قرابت فرهنگی و مذهبی این انتظار تشدید می‌شد.

وی همچنین خاطرنشان کرد: متاسفانه هنوز نه از طرف کارفرمایان آذربایجانی در قره‌باغ اعلام آمادگی در این مورد شده و نه مسیر دیگری برای این موضوع طراحی شده است. منتظر هستیم که بخش دیپلماسی اقتصادی وزارت خارجه، کمیسیون مشترک و همینطور دستگاه‌های دولتی راهگشایی کنند تا بتوانیم شرکت‌های ایرانی را اعزام کنیم.

صالحی با اشاره به میزان پتانسیل اجرای پروژه‌ها در قره‌باغ گفت: هنوز مذاکره مستقیم و رسمی بین شرکت‌های ایرانی و آذربایجان انجام نشده است. طبق برآورد خود آذربایجان، ۱۰ میلیارد دلار پروژه مورد نیاز در قره باغ آماده عقد قرارداد هستند. از آنجا که کشور آذربایجان فشارهایی را از طرف دیگر کشورها نیز متحمل می‌شود قطعاً باید سهمی را هم به کشورهای دیگر از جمله کشورهای اروپایی بدهد اما قاعدتاً نیمی از این پروژه‌ها باید به شرکت‌های ایرانی برسد، این کار برای آذربایجان نیز به صرفه است.

وی افزود: این موضوع هم دلایل فنی و هم دلایل سیاسی دارد دلایل سیاسی آن مربوط به همسویی ایران با آذربایجان در درگیری‌های اخیر است. از نظر فنی و اقتصادی هم نزدیکی، هم‌مرزی، هزینه‌های کم حمل و نقل و نیروی انسانی، بالا بودن سطح فنی و مهندسی شرکت‌های ایرانی به طور منطقی ایجاب می‌کند که تمایل بازار آذربایجان به حضور شرکت‌های ایرانی جدی‌تر و بیشتر باشد. ولی باید سهمی نیز برای بدهی‌های سیاسی و ملاحظات ارتباط بین‌الملل آذربایجان با روسیه یا غرب یا دیگر کشورها قائل بود تا بخشی از این پروژه‌ها را به آنها واگذار کنند.