هیرومی ناکامورا محقق دانشگاه توکیو میجی است و فن‌آوری تغییر طعم غذا را برای افرادی که رژیم‌های غذایی خاص دارند بسیار مناسب می‌داند. او می‌گوید: «بیمارانی که به فشار خون دارند و نباید غذاهای نمکی بخورند، به راحتی می‌توانند با استفاده از این چنال که طعمی مانند نمک را در هنگام استفاده از آن در دهانشان احساس کنند. این تنها یکی از استفاده‌های این چنگال است. شما می‌توانید طعم‌هایی که دوست دارید را بازسازی کنید.»
ناکامورا در این همایش سیمی را به یک باتری ۹ ولتی وصل میکند و سر دیگر آن را داخل یک لیوان لیموناد شیرین می‌گذارد. او از حاضران می‌خواهد که داوطلب شوند و با چشم بسته این لیموناد را بچشند، انرژی الکتریسیته باعث شور شدن آن می‌شود. این محقق ژاپنی ادامه می‌دهد: «هدف ما این بود که به بخش‌هایی از زبان دسترسی پیدا کنیم که بخش‌های شناخته شده چشایی را بشناسیم.» مونچیس یکی از افرادی است که وقتی درباره چنگال الکتریکی می‌شوند خودش برای امتحان کردن آن داوطلب شده و می‌گوید: «وقتی برای اولین بار در برنامه مستند تکنولوژی‌های آینده درباره چنگال الکتریکی شنیدم، ترسیدم. حالا خودم این چنگال را امتحان کرده‌ام و یک تکه از مرغ سرخ‌شده را با آن خوردم و فهمیدم که طعم غذا فوق‌العاده است!» ناکامورا درباره اینکه چطور الکتریسیته را به غذا اضافه کرده است، توضیح می‌دهد: «همیشه با خودم فکر می کردم چطور ما با استفاده از کلمات و زبان می‌توانیم با کامپیوترهایمان کار کنیم و حتی با آنها حرف می‌زنیم و شاید راهی باشد که بتوان احساس را به آن نشان داد که در همین افکار برق را به مواد غذایی مختلف اضافه کردم و فهمیدم طعم آنها را تغییر می‌دهد. او در پایان اضافه میکند: «با اضافه کردن برق به این چنگال‌ها می‌توانیم به زودی طعم‌های مختلف را انتقال دهیم و شما مانند موسیقی که می‌تواند روی سایت قرار دهید، از این پس می‌توانید طعم‌های مختلفی را که امتحان کرده‌اید و دوست داشته‌اید یا نداشته‌اید را آپلود کنید تا دیگران هم از آن استفاده کنند.» 
او معتقد است که با استفاده از این چنگال که البته ولتاژ کمی از برق دارد، از خوردن غذاهای خوشمزه لذت ببرند. ایده اضافه کردن الکتریسیته به غذا اولین بار در سال ۲۰۱۲ و در جریان یک آزمایش در کنفرانس تعامل انسان و کامپیوتر به وجود آمد.
این تجربه به ناکامارا کمک کرد تا به این ایده برسد که از الکتریسیته در چنگال و چوب‌های غذاخوری ژاپنی استفاده کند تا شوری را با برق به غذاها وارد کنند. ناکامورا در این‌باره توضیح می‌دهد: «این چنگال‌ها مانند سوئیچ عمل می‌کنند و وقتی شما غذای بدون نمک را در دهان می گذارید، طعم شوری به دهان شما می دهند و در حقیقت غذای‌تان بدون مزه نخواهد بود.»
این خانم محقق متوجه می‌شود که الکتریسیته به تنهایی طعم ندارد و ولتاژهای مختلف آن‌را بر روی بدن خودش امتحان کرده تا ضرری برای دیگران نداشته باشد. او می‌گوید: «طعم‌های اصلی که زبان ما آن را می‌شناسد؛ تلخی، شیرینی، شوری و ترشی است که به هر حال برق آنها را تحریک میکند، اما ما هنوز نمی‌دانیم این اتفاق دقیقا چطور رخ می‌دهد.»پربیننده ترین‌ها
آخرین اخبار
