بهادر اسدی، تهیهکننده و کارگردان سریال «سرزده»، معتقد است که برای بایگر شدن باید خاک صحنه را خورد و هرکسی نمیتواند وارد این حوزه شود. او به همین دلیل، پژمان جمشیدی را بیشتر به عنوان یک فوتبالیست دوست دارد تا یک بازیگر.
سریال «سرزده» با کارگردانی و تهیهکنندگی بهادر اسدی که محرم سال ۹۹روی آنتن رفت، امسال هم در شبهای احیا دوباره در حال باز پخش است؛ سریالی که ضبط اصلی آن همزمان با آغاز کرونا در ایران بود و همین موضوع کار را برای عوامل و بازیگرانی مانند رویا میرعلمی، نسیم ادبی، بهرنگ علوی وعلی انصاریان که از بازیگران این سریال بودند، سخت کرده بود.
یکی از رکنهای اصلی این سریال، بازی علی انصاریان است که با دیدن دوباره آن، داغ نبود این هنرمند و ورزشکار، در دل مخاطبان تازه شد. به همین دلیل، سراغ بهادر اسدی رفتیم و درباره «سرزده» با او گفتوگو کردیم.
در طرح اولیه سریال «سرزده»، موضوع کرونا وجود نداشت، درست است؟
بله.
از طرف سازمان پیشنهاد شد که موضوع کرونا در آن باشد. اگر قبول نمیکردید، طرح پذیرفته نمیشد؟
اینگونه نبود که پذیرفته نشود. در پنج سال اخیر، مدیران سازمان برای موضوع و داستان سریال، به تهیهکننده فشار نمیآورند؛ درواقع، اوضاع به دوران تهیهکنندگی بهروز خوشرزم بازگشته است. ایشان در دورهای، سریالهایی چون «گرگها»، «روزی روزگاری» و «تفنگ سر پر» ساخت که شاخص بودند؛ چون تهیهکننده اول با کارگردان به نتیجه میرسید و بعد کار را به تلویزیون میآورد.
مدتی این موضوع تغییر کرد، یعنی همه چیز از طریق معاونت سیما بررسی میشد اما حالا خیلی بهتر شده است؛ یعنی از سمت معاونت سیما یا بخش امور استانها، خیلی دست تهیهکننده را در قصه باز گذاشتهاند. الان داستان سریال فقط در تهران رخ نمیدهد و میتوان آن را به دیگر شهرهای دیگر برد که این خیلی خوب است.
زمانی که ما این سریال را شروع کردیم، یک قصه داشتیم که فقط دو خط از آن را به مدیر سازمان ارائه دادیم و گفتیم اسپانسر آنچنانی نداریم، ولی همیاری و تعامل داریم. سپس با حجتالاسلام معصومی صحبت کردیم، چون اینکار در اصل برای شهدا و بنیاد شهید مشهد است و ایشان ما را همراهی کردند و امکانات را در اختیار ما گذاشتند.
در هنگام ساخت، ما یک معضل خیلی بزرگ به نام کرونا داشتیم؛ زمانی که پیش تولیدمان را در ۲۴ اسفند شروع کردیم، کرونا تازه وارد ایران شده بود. دفعه اول سریال به مناسبات ماهمحرم پخش شد و بعد بهخاطر حضور آقای انصاریان، دوست داشتند یکبار دیگر در شبهای احیا پخش شود که خداراشکر، سریال بیننده خوبی دارد، یعنی از دفعه قبل بیشتر دیده شده است.
پذیرفتن و وارد کردن موضوع کرونا به فیلمنامه ریسک بزرگی بود چون آن زمان هیچ اطلاعات درست و گستردهای از این بیماری در دسترس نبود، این مورد باعث نشد که به سریال شما آسیبی وارد شود و از اینکه این موضوع را به داستان وارد کردید، پشیمان شوید؟
ورود این ماجرا به سریال، برای ما خیلی ریسک داشت اما اینکار را انجام دادیم. من خودم، کار را در تاریخ ۱۵ اسفند ۹۸ تعطیل کردم و گفتم دیگر نمیسازم، چون مشکلات زیاد شده بود، یعنی بازیگر داشتیم که قرارداد بسته بود و بعد مادرش زنگ زد و گفت شیرم را حلالت نمیکنم و باید برگردی، هرچند آن بازیگر خیلی دوست داشت همکاری کند، ولی گفت بهخاطر مادرم نمیتوانم.
سریال «سرزده»، بار اول در محرم ۱۳۹۹ پخش شد و بعد بهخاطر حضور آقای انصاریان، مدیران سیما دوست داشتند یکبار دیگر در شبهای احیا پخش شود که خوشبختانه از دفعه قبل بیشتر دیده شده است
پیدا کردن بازیگر در آن زمان واقعا دشوار بود. یک دکتر سر صحنه داشتیم که دائما تب عوامل را چک میکرد و خدا را هزار مرتبه شکر، کسی مریض نشد و برای گروه سازنده «سرزده» مسئلهای پیش نیامد. البته بعدا این سوال مطرح شد که چگونه علی انصاریان آن زمان که ما در بطن کرونا بودیم، به این ویروس مبتلا نشد. یک نفر برای من کامنت گذاشته بود: «سریال «سرزده» اگر چیزی برای ما نداشته باشد یک چیز خوب دارد و آن این است که پروتکلها را رعایت کنید و ماسک بزنید، این بازیگر سال پیش بوده و الان نیست.»
به موضوع ماسک و سریالهایی که در این زمینه ساخته شدهاند، اشاره کردید، شما سریال «نون خ» یا «احضار» را دیدهاید؟
«احضار» را ندیدم ولی «نون خ» را دیدم که خیلی سریال خوبی هم بود ولی آنها هم ماسک را به صورت نمادین استفاده میکردند.
این کار درست است. بدآموزی ندارد؟
بازیگر من اگر ماسک بزند، من نمیتوانم صدایش را بگیرم، مثلا پلان داریم که بازیگر در تاریکی از نقطه «آ» به نقطه «ب» برود و اگر ماسک داشته باشد بیننده باید ۲ ساعت تلاش کند تا کشف کند که او کیست. پس با توجه به این موضوع ما باید فیلمسازی و سریال را کلا تعطیل کنیم؟ الان در خارج هم ماسک نمیزنند چون میگویند فیلمهای ما تاریخ مصرف ندارد. ما هم که کار مستند نمیکنیم و این کار اشتباهی است. به نظر من ما باید ماسک را برداریم ولی باید هر آدمی هفتهای یکبار تست کرونا دهد و شیوهنامههای بهداشتی در صحنه و پشت صحنه رعایت شود.
چند ماه فیلمبرداری داشتید؟
تقریبا دو ماه و نیم فیلمبرداری داشتیم و هر ماه حدود ۷۰۰لیتر الکل استفاده میکردیم. از ویتامین ث گرفته تا الکل را خودمان تامین میکردیم و اجازه نمیدادیم کسی دست در جیبش کند. ما حتی یک تیم تدارکات پزشکی داشتیم و ماسک هم به همین منوال. فقط زمانی که میخواستند دیالوگ بگویند، ماسکهایشان را برمیداشتند.
کرونا هزینههای ساخت سریالتان را افزایش داد؟
دقیقا دوبرابر کرد. از هر جایی که نمیتوانستیم غذا بگیریم و مجبور بودیم از یک نفر بخواهیم که غذا بپزد، یا مثلا در هر ماشین ۳ نفر را سوار میکردیم. لوکیشن نمیتوانستیم اجاره کنیم، برای همین دکورسازی میکردیم. فکر میکنید چرا این سریال برای ما خیلی پر هزینه بود، چون بیشتر مکانها را دکور زدیم حتی برای نمایش بیمارستان هم دکور زدیم.
علت پایین آمدن تعداد فیلمها ساخته شده در دوران کرونا، همین هزینهها است. نمیتوان ریسک کرد و با جان مردم بازی کرد.