موسیقی تیتراژ برنامه تلویزیونی «دیدنیها» یکی از پرشنوندهترین و خاطرهانگیزترین ملودیهایی است که طی دهه ۶۰ و ۷۰ تبدیل به موزه معنوی و شنیداری ایرانیان شده است.
کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش میکند با انتخاب عناصر، فرمها و چینشها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطبان یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکتهسنج، اندیشمندانه و حساب شده پیش روی مخاطبان قرار میدهد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف اجباری ساخته میشود که بیننده را از اساس با یک اثر تصویری دور میکند.
آنچه در این روزها بهانهای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، بازخوانی از ماندگارترین و خاطرهسازترین موسیقیهای مربوط به برخی برنامهها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای بسیاری از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع دوباره به آنها برای ما در هر شرایطی میتواند یک دنیا خاطره سازی کند. خاطره سازی که پس از واکاوی و انتشار آن در نوروز ۱۴۰۰ و استقبال مخاطبان ما را بر آن داشت در قالب یک خاطرهبازی هفتگی در روزهای جمعه هر هفته، روح و ذهنمان را ببریم به سالهایی که حالمان بهتر از این روزهای پردردسر بود.
به سراغ موسیقی تیتراژ برنامه تلویزیونی «دیدنیها» رفتیم که از اوایل دهه شصت تا اواسط دهه هفتاد یکی از شورانگیزترین، خاطرهسازترین و پربینندهترین برنامههای تلویزیونی آن سالها با اجرای جلال مقامی یکی از اسطورهای بیبدیل صنعت دوبلاژ ایران بود. برنامهای که اگر چه در این سالها روی آنتن برود به دلیل هجوم وحشتناک ابزارهای مختلف تصویری و رسانهای قطعاً و حتماً آن طعم و لذت را دیگر ندارد، اما آدمهای دهه شصت خوب میدانند که پخش و نمایش این برنامه ماندگار روزهای یکشنبه هر هفته آن هم در سایه جنگ چه تجربه لذت بخشی بود.