حمیدرضا نعیمی با گلایه از وضعیت تئاتر در یک سال و نیم گذشته و بی‌توجهی دولت به مقوله فرهنگ و هنر، عنوان کرد فعلا تصمیم گرفته به تئاتر فکر نکند و به دنبال شغلی دیگر باشد.
حمیدرضا نعیمی نویسنده و کارگردان تئاتر درباره تازه‌ترین فعالیت‌هایش گفت: این روزها حالم به شدت بد است و قطعاً، این حرف تازه‌ای نیست. خانواده تئاتر یک سال و نیم است که به حال خود رها شده‌اند و دولت ناکارآمد تدبیر و امید برای معیشت، کار و زندگی خانواده تئاتر هیچ تدبیر و راهکاری نداشت و من که در این دوران یکی از خوشبخت‌ترین آدم‌های تئاتر به حساب می‌آیم و این شانس را داشتم که در دوران کرونا در ۲ اثر نمایشی بازی کنم و یک نمایش را با شرایط ترسناک پاندمی کرونا به صحنه ببرم، امروز هیچ تفاوتی با کسانی که در این یک سال و نیم خانه نشین بودند و کاری انجام ندادند، ندارم.
وی ادامه داد: به این دلیل که تهیه‌کننده‌ای که برای او با قرارداد کار کردم تا این لحظه حاضر به پرداخت دستمزد من و باقی بازیگران نیست. اداره کل هنرهای نمایشی هم تا این لحظه با وجودی که در جریان کامل وقایع است هیچ اقدامی برای ستاندن حق بچه‌های تئاتر نکرده است. نمایشی را هم که با عنوان «گرگاس‌ها» توانستم کارگردانی کنم به فروش چندانی دست نیافت و در نهایت هزینه رفت و آمد سه ماه تمرین و ۴۰ شب اجرای بازیگرانم را هم تامین نکرد. از طرف دیگر انجمن هنرهای نمایشی هیچ اقدامی برای جبران خسارت نمایش نکرده است و تا این لحظه هم هزینه ۵۰ درصد ظرفیت خاموش سالن نمایش نیز به ما پرداخت نشده است. بنابراین خسته نباشید می‌گویم به همه مدیران بابت تمام کارهایی که نکردند.
کارگردان «سقراط» یادآور شد: فکر می‌کنم در ایران کار تئاتر بی‌خودترین کار است و بی‌شک دلال بازار بودن به مراتب در این مملکت بیشتر مایه خوشبختی است تا کار فرهنگی و هنری کردن. ترجیح می‌دهم تا مدت‌های طولانی به تئاتر فکر نکنم. این روزها تمام تلاشم این است که هرگونه اندیشه درباره تئاتر، نمایشنامه، کارگردانی، روشنایی چراغ سالن‌های تئاتر و تلاش برای زنده ماندن این هنر را از ذهن خودم دور کنم.
وی در پایان صحبت‌هایش درباره عملکرد فرهنگی دولت در چندسال اخیر بیان کرد: در دولت‌های قبلی برای تئاتر هیچ قدمی برداشته نشد. در دولت آقای روحانی هم که هیچ وقت دغدغه فرهنگی نداشته نیز قدمی برای فرهنگ این مملکت برداشته نشد. در مناظراتی هم که از کاندیداهای ریاست جمهوری دیدیم حتی در کلام یک نفر از آنها صحبتی درباره فرهنگ و هنر این مملکت مطرح نشد به همین دلیل ترجیح می‌دهم آرام‌آرام به فکر شغلی باشم که حداقل روزهای باقی مانده عمرم را ترسناک‌تر از این پشت سر نگذارم.
