ویروس ایدز و اچ آی وی، یکی از ویروس های شایع است که اکثرا ناشی از تماس های جنسی می باشد، با برخی علائم اولیه و ثانویه به افراد منتقل می شود که...
راهنمای جامع در مورد بیماری HIV و ایدز و تفاوت این دو بیماری
معمولا HIV و ایدز در بسیاری از مواقع به جای یکدیگر برای توصیف یک بیماری بکار برده می شوند، در حالی که HIV یک ویروس است که می تواند منجر به یک بیماری به نام ایدز شود. در این مطلب از بهداشت و سلامت بیشتر به توضیح HIV و ایدز و تفاوت های این دو می پردازیم.
بیماری HIV چیست؟
HIV ،نوعی ویروس است که به سیستم ایمنی آسیب می رساند. سیستم ایمنی، با عفونت ها مبارزه می کند اما عفونت درمان نشده HIV، سلول های cd4 را می کشد، سلول های cd4 نوعی از سلول های ایمنی به نام سلول T هستند، با گذشت زمان، سلول های HIV بیشتر سلول های cd4 را می کشد و در نتیجه با این وضعیت بیشتر احتمال دارد که بدن انواع مختلفی از عفونت ها و سرطان ها را بگیرد.
ایدز، بیماری است که توسط ویروس HIV ایجاد می شود و در واقع پیشرفته ترین مرحله HIV است و فقط به این دلیل که یک فرد مبتلا به HIV است، به این معنی نیست که ویروسش پیشرفت کرده و تبدیل به ایدز شده. ویروس HIV ،سلول های cd4 را می کشد ، یک فرد بالغ سالم به طور کلی دارای تعداد پانصدتا هزار وپانصد cd4, در هر میلی متر مکعب است در حالیکه در یک فرد مبتلا به HIV، میزان cd4 او کمتر از 200 در هر متر مکعب است، به همین روش با بررسی همین اعداد و ارقام می توان ایدز را تشخیص داد. ایدز در افراد اینگونه هم قابل تشخیص است که در صورت وجود HIV در بدن، رشد عفونت و سرطانش با شدت بیشتری پیشرفت می کند، در صورتی که در افراد سالم، وجود همچین مشکلی نادر است. عفونت های فرصت طلبانه مانند پنومونی، یکی از مواردی است که از وضعیت های خاص دریافت می شود، مانند داشتن ویروس HIV. پروسه تکمیل و رشد ویروس درمان نشدنیٍ HIV می تواند طی یک دهه به طول انجامد. انتظار زندگی کوتاه مدت، مستقیم به خود مریضی ایدز مرتبط نیست بلکه نتیجه داشتن بیماری ها و عوارض های ناشی از آنها طی داشتن سیستم ایمنی بسیار ضعیف بدن است. هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد و بعد از تشخیص این بیماری، امید به زندگی به طور متوسط حدود سه سال است. این زمان می تواند هنگامی که فرد مبتلا به بیماری های دیگر باشد، بسیار کوتاه تر نیز باشد؛ با این حال، درمان با داروهای ضدویروسی ،میتواند مانع پیشرفت این بیماری شود. اگر HIV پیشرفت کرده، بدان معنی است که سیستم ایمنی به شدت به خطر افتاده است و به نقطه ای از ضعف رسیده که دیگر نمی تواند با اکثر بیماری ها و عفونت ها مبارزه کند، بیماری هایی مانند: برا ی رشد ایدز، فرد باید درمعرض ویروس Hiv قرار داشته باشد اما داشتن ویروس HIV، لزوما به معنی آن نیست که ویروسش پیشرفت خواهد کرد و به ایدز تبدیل خواهد شد. ویروس HIV،طی سه مرحله پیشرفت می کند: چنانچه در ابتدای این مطلب هم اشاره شد همانطور که HIV سلول های cd4 را کاهش می دهد، همزمان سیستم ایمنی نیز ضعیف می شود، تعداد cd4 در بزرگسالان، معمولا 500 تا 1500 در هر میلی متر مکعب است اما در فرد مبتلا به ایدز، این تعداد کمتر از 200 است. سرعت پیشرفت مرحله مزمن، به طور قابل توجهی از فرد به فرد دیگر متفاوت است؛ بدون انجام درمان، می تواند تا یک ده سال قبل از پیشرفت و تبدیل به بیماری ایدز، طول بکشد و با انجام درمان، می تواند تا ابد ادامه داشته باشد. این را بدانید که هر شخصی می تواند به HIV مبتلا شود و ویروس HIV در مایعات بدنش انتقال یابد، مایعاتی که شامل: ایدز، توسط ویروس HIV ایجاد می شود. شخصی که تحت تاثیر ویروس HIV قرار نگرفته نمی تواند ایدز بگیرد پس برای ابتلا به ایدز، فرد حتما باید ویروس اچ آی وی را در بدن خود داشته باشد. چندین تست و آزمایش مختلف برای تشخیص HIV استفاده می شود، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تعیین می کنند کدام آزمون برای هر فرد بهتر است. آزمایش های آنتی بادی/ آنتی ژن یکی از رایج ترین آزمایشات هستند معمولا می توانند نتایج مثبتی را در عرض 18 تا 45 روز پس از ورود ویروس HIV به بدنشان، را نشان دهند. این آزمایش، خون را برای میزان و نوع آنتی بادی ها و آنتی ژن ها بررسی می کند. یک آنتی بادی ،نوعی پروتئین است که بدن برای مبارزه با عفونت تولید می کند، از سوی دیگر آنتی ژن بخشی از ویروس است که سیستم ایمنی را فعال می کند. این آزمایش خون را فقط برای آنتی بادی ها بررسی می کند. بین 23 و 90 روز پس از انتقال، اکثر افراد آنتی بادی HIV، قابل تشخیصی در خون یا بزاق خود دارند. این آزمایش ها با استفاده از آزمایش خون یا آب دهان انجام می شود و به آماده سازی نیازی نیست، برخی آزمایش ها در 30 دقیقه یا کمتر نتایج خود را اعلام می کنند و در مراکز سلامتی یا کلینیک ها انجام می شوند. روش دیگری تشخیص این ویروس از طریق بزاق است، تست آب دهان نتیجه را تنها در مدت 20 دقیقه روشن می کند. پس ازسوراخ کردن انگشت، نمونه خون را به یک آزمایشگاه مجازی ارسال می کنند و گزارش آزمایش در روز کاری بعد اعلام می شود.اگر کسی مظنون است که در معرض ویروس HIV قرار داشته، اما جواب آزمایش او منفی است، باید این آزمایش را تا سه ماه تکرار کند اگر نتیجه مثبتی باشد، باید برای دریافت مراقبت های بهداشتی خود پیگیری کند تا این مورد ثابت شود. این آزمایش گران قیمت، برای غربالگری عمومی استفاده نمی شود و برای افرادی است که علائم اولیه HIV را دارند یا در معرض این ویروس قرار گرفته اند. این آزمایش به دنبال آنتی بادی نمی گردد و تنها به دنبال خود ویروس است. 5 تا21 روز طول می کشد، تا ویروس HIV بتواند در خون شناسایی شود، این آزمایش، معمولا با آزمایش یک آنتی بادی همراه، تایید و ثابت می شود. پس از ورود ویروس HIV به بدن، حدود یک تا سه ماه طول می کشد که سیستم ایمنی واکنش نشان دهد و آنتی بادی هایی را تولید نماید. در این مدت فرد هنوز علایم بیماری را پیدا نکرده و ظاهر کاملاً سالم دارد و اگر فرد آزمایش شود نتیجه منفی خواهد بود. از موقعی که ویروس وارد بدن می شود تا موقعی که بتوان پادتن وی را از نظر آزمایشگاهی تشخیص داد به دوره ی پنجره (window period) معروف است. بیشتر افراد در طی 23 تا 90 روز پس از عفونت، آنتی بادی های قابل تشخیص را تولید می کنند. اگر شخصی در طول دوره پنجره، تست HIV بدهد، به احتمال زیاد نتیجه منفی دریافت می کند با این حال، می تواند این ویروس را به شخصی دیگر منتقل کند. فرد مشکوک به ایدز باید آزمایش را در چند ماه آینده دوباره انجام دهد و طی آن زمان، باید از کاندوم برای جلوگیری از سرایت Hiv استفاده کند زیرا اگر روابط جنسی بدون کاندوم یا تزریق مشترکی داشته باشد می تواند بیماری را به فرد دیگری منتقل نماید. فرد در طول دوره پنجره، وقتی جواب آزمایش منفی دریافت کرده، برای پیشگیری باید از دارو (pep) استفاده کند. پیشگیری پس از مواجهه (PEP) یک درمان یک ماهه با داروهای ضد رتروویروسی است که می تواند جلوی آلوده شدن با ویروس HIV را بگیرد؛ برای اینکه تاثیرگذار باشد، باید هر چه زودتر – و در هر صورت، در عرض سه روز – بعد از احتمال قرار گرفتن در معرض ویروس انجام گیرد. راه دیگر برای پیشگیری از ابتلا به ویروس HIV پیشگیری قبل از در معرض قرار گرفتن (PrEP) است ؛ ترکیبی از داروهای HIV، prep ریسک ابتلا و گرفتن HIV را در زمان مواجهه کاهش می دهد. چند هفته اول پس از انتقال ویروس HIV، مرحله عفونت حاد نامیده می شود در طول این مدت ،ویروس به سرعت تکثیر می شود، سیستم ایمنی افراد با تولید آنتی بادی های ،به ویروس پاسخ می دهند، آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که با عفونت مبارزه می کنند در این مرحله برخی افراد در ابتدا هیچ علامتی ندارند؛ بسیاری از افراد علائم را در ماه یا دو ماه اول پس از ابتلا به ویروس تجربه می کنند، اما اغلب متوجه نمی شوند که به ویروس HIV مبتلا شده اند. به این دلیل است که نشانه های مرحله حاد ،می تواند بسیار شبیه به آنفولانزا یا سایر ویروس های فصلی، خفیف یا شدید باشند، ممکن است علائم فوری بهبود یابند و ممکن است از چند روز تا چند هفته به طول بینجامند. از آنجا که این علائم شبیه بیماری های شایع مانند آنفولانزا هستند، فرد مبتلا فکر نمی کند که نیازی به مراجعه به خدمات بهداشتی داشته باشد و حتی اگر این کار را بکنند، مسئول مراقبت های بهداشتی ممکن است آنفولانزا یا مونونوکلئوزیس را تشخیص دهد و HIV را اصلا در نظر نگیرد.چه فرد علائم از خود نشان دهد، چه نه، در طول این دوره میزان بار ویروسی بسیار زیاد می شود. یک بار بالای ویروسی به این معنی است که HIV را می توان در طول این مدت به شخص دیگری انتقال داد. علائم اولیه HIV معمولا در عرض چند ماه پس از آنکه فرد به مرحله مزمن یا تاخیر بالینی رسید، از بین می رود. این مرحله ،می تواند چندین سال یا حتی چندین دهه با درمان ادامه یابد. علائم HIV ،ممکن است از فرد به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. پس از ماه اول یا بیشتر، HIV وارد مرحلۀ تأخیر بالینی می شود این مرحله می تواند از چند سال تا چند دهه ادامه یابد. برخی افراد، در طول این زمان هیچ علامتی ندارند، در حالی که بعضی دیگر تعداد علائم کم و یا غیر اختصاصی دارند؛ یک علامت غیر اختصاصی، علامتی است که به یک نوع بیماری یا وضعیت خاص مربوط نمی شود. در اوایل، HIV بدون هیچ علائمی و می تواند به فرد دیگری منتقل شود و فرد نخواهد دانست که حاوی HIV است، تا زمانی که آزمایش دهد اگر کسی این علائم را دارد و فکر می کند که ممکن است در معرض ویروس قرار داشته، حتما باید آزمایش دهد. علائم HIV در این مرحله ممکن است بیاید و برود، یا ممکن است به سرعت در حال پیشرفت باشد این پیشرفت را می توان با درمان به طور قابل ملاحظه ای کاهش داد. با استفاده منظم از درمان ضد ویروسی، HIV مزمن ممکن است، برای چندین دهه ادامه داشته باشد و به مرحله ایدز تبدیل نشود، اگر درمان از همان اوایل شروع شود. حدود 90 درصد افراد مبتلا به HIV، تجربه تغییرات در پوستی را دارند، جوش و تحریکات، اغلب یکی از اولین علائم عفونت ویروسی هستند. به طور کلی، بثورات HIV به نظر به عنوان چند ضایعه قرمز کوچک هستند، که صاف هستند و کمی رشد می کنند. HIV ،باعث ایجاد حساسیت ها و مشکلات پوستی می شود، زیرا ویروس HIV سلول های سیستم ایمنی را که با عفونت مبارزه می کنند، از بین می برد عفونت هایی که می توانند باعث بروز بثورات شوند عبارتند از: ظاهر جوش ها و تحریکات پوستی، مدت زمان وجودشان و نحوه درمان آنها، بستگی به علت دارد. بثورات می تواند به علت عفونت HIV ایجاد شود، اما بعضی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری های HIV یا سایر عفونت ها ،ممکن است باعث بروز مشکلات پوستی شود، این نوع بثورات، معمولا در عرض یک یا دو هفته بعد از شروع یک دارو جدید ظاهر می شوند. گاهی اوقات بثورات خود به خود ناپدید می شوند اگر این اتفاق نیافتاد، تغییر داروها لازم خواهد بود. بثورات، ناشی از واکنش های آلرژیک به دارو نیز می تواند جدی باشد علائم دیگر واکنش آلرژیک شامل مشکل تنفس یا مشکل بلع، سرگیجه و تب هستند. این نوع مشکل، یک واکنش آلرژیک نادر به داروهای HIV است و علائمش شامل تب و تورم صورت و زبان است. تاول هایی که می تواند بر روی پوست و ناحیه مخاطی پدیدار شود و به سرعت گسترش یابد. هنگامی که 30 درصد پوست تحت تاثیر قرار می گیرد، آن را اپیدرمال نکرولیسیس سمی، می گویند که یک وضعیت تهدید کننده زندگی است. علائم HIV از فرد به فرد دیگر متفاوت است، اما در مردان و زنان شبیه هم هستند این علائم می تواند به سرعت بیایند و بروند یا حتی بدتر شوند. اگر فردی در معرض ویروس HIV قرار داشته باشد، ممکن است در معرض گرفتن انواع عفونت های دیگر از راه های جنسی نیز باشد (STIs) شامل:گونوره، کلامیدیا، سیفلیس و تریکومونیا. مردان، ممکن است بیشتر از زنان متوجه علائم STIs باشند، مانند زخم های تناسلی. با این حال، مردان معمولا برای مشکلاتشان، مانند ؛خانم ها به دکتر مراجعه نمی کنند. در بیشتر موارد، علائم HIV در مردان و زنان مشابه هستند با این حال، در کل، علائم آنها ممکن است بر اساس خطرات مختلفی که در معرضش هستند، تفاوتی را در مردان و زنان ایجاد کند.مردان و زنانی که هر دو مبتلا به HIV هستند، در معرض خطر ابتلا به عفونت های منتقله از راه جنسی هستند با این حال، زنان به نظر کمتر از مردان لکه های کوچک و یا تغییرات دیگر ناحیه تناسلی خود را متوجه می شوند. زنان مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای این موارد هستند: در رابطه با علائم HIV، یکی دیگر از خطرات برای زنان مبتلا به HIV، این است که ویروس در دوران بارداری به نوزاد انتقال می یابد با این حال، درمان ضد ویروسی در دوران بارداری مناسب است. زنانی که تحت درمان ضد ویروسی هستند، ریسک انتقال کم تری به جنینشان را دارند. همچنین اگر مادر مبتلا به HIV باشد و کودک خود را شیر دهد، امکان انتقال ویروس به نوزاد وجود دارد. در ایالات متحده و سایر کشورهایی که درمان قابل دسترس و ایمن وجود دارد، توصیه می شود که نوزادان با شیر مادر تغذیه نشوند. درمان ضد ویروسی، این ویروس را کنترل می کند و معمولا از پیشرفت آن جلوگیری می کند همچنین، عفونت ها و عوارض جانبی دیگر ناشی از ایدز هم با این روش درمان می شوند. این درمان، باید به نیازهای خاص فرد اختصاصی باشد. درمان، باید هر چه زودتر پس از تشخیص HIV، بدون توجه به بار ویروسی، شروع شود.درمان اصلی HIV، درمان ضد ویروسی است، ترکیبی از داروهای روزانه که مانع تکثیر ویروس می شوند.این درمان از سلول های cd4 محافظت می کند و سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با این بیماری، قوی می کند.درمان ضد ویروسی از پیشرفت HIV به مرحله ایدز، جلوگیری می کند. همچنین به کاهش خطر انتقال HIV به دیگران کمک می کند.هنگامی که درمان موثر باشد، بار ویروسی "غیر قابل کشف" خواهد بود.فرد، هنوز حاوی HIV است، اما ویروس در تست ها قابل مشاهده نیست. با این حال، ویروس هنوز در بدن وجود دارد و اگر این فرد درمان ضد ویروسی را متوقف کند، بار ویروسی دوباره افزایش خواهد یافت و HIV، دوباره می تواند به سلول های cd4 حمله اش را آغاز کند. بیش از 25 دارو ضد ویروس برای درمان ویروس HIV تایید شده است. سازمان بهداشت جهانی، استفاده از درمان ضد ویروس پسگرد را در تمام افراد نوجوان، بزرگسال و زنان بارداری توصیه می کنند که CD4 آن ها کمتر از 350 میکرولیتر است یا بدون توجه به CD4 نشانه های بیماری را دارند.این داروها کمک می کند تا عوارض ناشی از ویروس کاهش یافته و همچنین از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری شود. با وجود انجام تمام تحقیقات برای رشد هر یک از این داروها، ولی هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال ویروس وجود ندارد. با این حال، انجام اقدامات مشخصی، می تواند به جلوگیری از گسترش ویروس کمک کند. رایج ترین راه، برای انتقال و پخش ویروس، از طریق رابطه جنسی مقعدی و واژنی بدون کاندوم است.با در نظر گرفتن چند اقدام احتیاطی، این خطر انتقال ویروس می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد. مراحل دیگر برای جلوگیری از گسترش ویروس، عبارتند از: بیش از 1 میلیون نفر در ایالات متحده با HIV زندگی می کنند، این افراد با درمان، می توانند یک زندگی طولانی و مفید را داشته باشند. مهمترین چیز، شروع درمان ضد ویروسی در اسرع وقت است. با مصرف صحیح داروها، افرادی که با HIV زندگی می کنند ،می توانند میزان بار ویروسی خود را پایین نگه دارند و سیستم ایمنی بدنشان را قوی نگه دارند. بیماران مبتلا باید به طور منظم توسط مسولان ارائه کننده مراقبت های بهداشتی پیگیری شوند. در حال حاضر ،هیچ واکسنی برای جلوگیری یا درمان HIV وجود ندارد.تحقیقات و آزمایش ها بر روی واکسن های تجربی در حال انجام است، اما هیچ کدام از آنها مورد تایید قرار نگرفته اند.HIV، یک ویروس پیچیده است، به سرعت خود را تغییر می دهد و اغلب می تواند پاسخ های سیستم ایمنی بدن را دفع کند. اولین مطالعه اثربخش واکسن HIV ،که طی هفت سال انجام شد، در حال حاضر در آفریقای جنوبی برای جلوگیری از ابتلا آزمایش می شوند. واکسن های تجربی، یک نوع به روز شده از آزمایش هایی هستند که در تایلند در سال 2009 انجام شدند.یک پیگیری 3.5 ساله بعد از این واکسیناسیون، نشان داد که این واکسن در جلوگیری از عفونت ویروسی 31/2٪ مؤثر بوده.این موفق ترین نوع واکسن HIV است که تا به حال ساخته شده است. در حالی که هنوز هیچ واکسنی برای جلوگیری از ابتلا به HIV وجود ندارد، افراد مبتلا به ویروس HIV، می توانند از مزیت های واکسن های دیگر، برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با بیماری HIV استفاده کنند، مانند:
ایدز چیست ؟
حقایقی در مورد ویروس اچ آی وی
ویروسHIV و ایدز ، چه ارتباطی باهم دارند ؟
سرعت پیشرفت HIV
راه های انتقال ویروس HIV
برخی از راه های انتقال HIV، از فرد به فرد دیگر، عبارتند از:
انتقال ویروس HIV ،از روش های زیر به لحاظ تئوری امکان پذیر اما نادر است
روش هایی که انتقال ویروس ممکن نیست و در این صورت، HIV گسترش نمی یابد
علل ایدز
روش های تشخیص :چه آزمایش هایی برای تشخیص HIV استفاده می شود؟
تست آنتی بادی / آنتی ژن
تست آنتی بادی
تست دهانی سریع HIV
سیستم تست خانگی -1 اHIV
آزمون نوکلئیک اسید (nat)
دوره پنجره HIV چیست؟
علائم اولیه HIV
علائم اولیه HIV شامل موارد زیر است
علائم HIV چیست؟
علائم غیر اختصاصی عبارتند از :
آیا جوش و تحریکات پوستی (بثورات)، از علائم HIV هستند؟
بثورات (جوش و تحریکات) مرتبط HIV
بثورات مربوط به دارو
سندرم استیون جانسون
علائم HIV در مردان
علائم HIV در زنان
علائم ایدز چیست؟
گزینه های درمان برای HIV
داروهای HIV
این داروهای ضد ویروسی، به شش دسته تقسیم می شوند:
رابطه جنسی امن:
فرد نگران به خطر ابتلا به ویروس HIV چه باید کند؟
سایر روشهای پیشگیری از ویروس HIV
زندگی با HIV:آنچه انتظار می رود و راهنمایی برای مقابله
راه های که افراد آلوده به HIV ،می توانند توسط آنها سلامت خود را بهبود ببخشند
آیا واکسن HIV وجود دارد؟
پربیننده ترینها
آخرین اخبار
