نظرات مردمی درباره علی صبوری متفاوت است؛ برخی موافق هستند و همراه با کارهایش می‌خندند، اما عده‌ای معتقدند او در بازیگری بیشتر ادای رضا عطاران و جنس بازی او را درمی‌آورد. کمدین معروف که قبل از «خنداننده شو» با صفحه و کلیپ‌های اینستاگرامی‌اش معروف شده بود، بعد از قرارداد ۱۰ ساله با صداوسیما خبرساز شد. او اول تیر ۹۹ از قراردادی گفت که طبق آن، باید همه کارهایش تا سال ۱۴۰۹ با اجازه مدیران رسانه ملی باشد. صبوری اتفاقا از نظارت صداوسیما روی کارهایش ابراز رضایت کرد و گفت: «خوشحالم که کنترل می‌شوم.» حالا دقیقا یک سال از قرارداد ۱۰ ساله علی صبوری با صداوسیما می‌گذرد. در این مدت دو سریال از این کمدین روی آنتن رفته که در جذب مخاطب آن چنان توفیقی نداشته است.

درصد پایین بیننده «آخر خط»

علی صبوری در سریال تلویزیونی «آخر خط» به کارگردانی علیرضا مسعودی، نخستین تجربه حرفه‌ای بازیگری‌اش را با ایفای نقش «سیامک» کسب کرد. علی مسعودی را سال‌هاست با فیلم نامه‌های شاخصی مانند «ساعت خوش»، «کوچه اقاقیا»، «سه دونگ سه دنگ» و... می‌شناسیم. کمدینی که با استندآپ‌هایش در «خندوانه» حسابی معروف شد و در اولین تجربه کارگردانی، سریال «آخر خط» را ساخت؛ سریالی که تلاش کرد با درون‌مایه طنز، ادای دینی باشد به مدافعان حرم، اما انتقادات زیادی به همراه داشت. همان زمان برخی رسانه‌ها در مطالبی انتقادی نوشتند که علی مسعودی در این سریال به جای جریان‌سازی، سوار بر موج فضای مجازی شده است. برخی هم در انتقاد از این سریال نوشتند که «آخر خط» شبیه کلیپ‌های طنز اینستاگرامی است که پایه‌اش بر لات‌بازی، قلدربازی، دعوا، زد و خورد و بی‌اخلاقی است و ظاهرا علی مسعودی علاقه زیادی به فضای مجازی دارد و با شوخی‌هایی به سبک کلیپ‌های اینستاگرامی و به کار گرفتن یک اینفلوئنسر اینستاگرام، به دنبال جذب مخاطب بوده است. این سریال اما برخلاف انتظار مدیران تلویزیون، اصلا مورد استقبال قرار نگرفت. «آخر خط» بر اساس آمار اعلام شده مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما ۱۹ درصد بیننده داشت. شکست «آخر خط» یعنی شاخ اینستاگرام هم نتوانست تلویزیون آن زمان را نجات دهد.

برگ‌های برنده‌ای که سوخت!

«کار ما فاخر نیست، مردمی است...» این جمله‌ای است که عوامل سریال «بوتیمار» در مصاحبه‌هایشان گفتند و اعلام کردند که سریالشان به غم‌ها، شادی‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌های زندگی مردم می‌پردازد. سریال «بوتیمار» حدود دو هفته پیش از شبکه ۳ به پایان رسید. سریالی که از همان زوج تقریبا تکراری حمید لولایی و مرجانه گلچین استفاده کرده بود. زوجی که قبلا هم آن‌ها را در سریال‌های «پنچری»‌ «شب عید»، «زوج یا فرد» و حتی سریال نمایش خانگی «موچین» دیده بودیم. «بوتیمار» برای تبدیل شدن به یک طنز خوب به برگ‌های برنده بیشتری نیاز داشت. آن هم در سال ۱۴۰۰ که ذائقه مخاطبان تلویزیون در مقایسه با دهه ۸۰ و حتی ۹۰ سخت‌گیرانه‌تر شده است. حمید لولایی مانند همه کارهای قبلی‌اش همان عصبانیت خشایاروار قدیمی را داشت، مرجانه گلچین مثل سابق یک مادر حاضرجواب بود و علی صبوری هم همان حرکات و نقش سابقش در «آخر خط» و حتی استندآپ‌هایش را بازی می‌کرد. این سریال توقع مخاطبان را برآورده نکرد. علی صبوری هم نقش کاملی در سریال نداشت و در هر قسمت فقط چند دقیقه‌ای حضور داشت که در نهایت تجربه موفقی برایش رقم نخورد.