با یکی از معروف و با شکوه ترین آبشارهای دنیا رو به رو هستیم،آب آبشار نیاگارا از دریاچه ایری (Erie) تامین و به دریاچه انتاریو (Ontario) می ریزد.
با یکی از معروف و با شکوه ترین آبشارهای دنیا رو به رو هستیم، جایی که گفته میشود غرش صدای سقوط آب های خروشانش تا فرسخ ها دورتر به گوش می رسد، اَبَر آبشاری که آوازه اش در سراسر این کره خاکی پیچیده است و البته شاید تا به حال نمیدانستید نیمی از آبشار نیاگارا (Niagara Falls) در کانادا و نیم دیگر آن در نیویورک قرار دارد. آب آبشار نیاگارا از دریاچه ایری (Erie) تامین و به دریاچه انتاریو (Ontario) می ریزد.
این پدیده حاصل در کنار هم قرار گرفتن سه آبشار به نام های نقاب عروس (Bridal Veil Falls)، نعل اسب (Horseshoe) و آمریکایی (American Falls) میباشد که کوچکترین آن ها نقاب عروس و بزرگ ترینشان نعل اسب می باشد.
آبشار نقاب عروس و آمریکایی در سمت آمریکا و نیویورک و آبشار نعل اسب متعلق به کانادا است.
برای دیدن آبشار نیاگارا با تیم با سابقه https://bestcanadatours.com همراه شوید، این سفر تجربه ای هیجان انگیز در خاطرات شما خواهد بود.
فرسایش خاک در ناحیه نیاگارا بسیار شدید است به همین خاطر مرزی که در سال 1819 میلادی به صورت کاملا رسمی این آبشار را بین دو کشور آمریکا و کانادا تقسیم کرد تا حد زیادی تغییر کرده است و در حال حاضر بر سر مالکیت آبشار نعلی و حدود مالکیت کانادا مناقشات زیادی وجود دارد.
آبشار نیاگارا بر روی رودی به همین نام پدید آمده است. از خصوصیات بارز و مهم آبشار نیاگارا سرعت بالای جریان آب در آن و ارتفاع 53 متریش می باشد. این آبریز به عنوان قویترین آبریز در آمریکای شمالی هم شناخته می شود زیرا حدود 110هزار الی 168 هزار مترمکعب در ثانیه آب در این آبشار جریان می یابد که این میزان طبعا با تغییر فصل تغییر می کند.
به دلیل موقیعیت زمین شناسی مختلفی که هر یک از آبشار های تشکیل دهنده نیاگارا دارند، ارتفاع و شکل ظاهری هرکدام با هم متفاوت است که می خواهیم به صورت جزئی تر به آن ها بپردازیم:
آبشار نعل اسب در بالاترین قسمت ارتفاعی حدود 53 الی 57 متر دارد و عجیب این است که با نظاره کردن این آبشار و آبشار آمریکایی آن ها را در یک سطح می بینیم اما می دانیم که آبشار آمریکایی در بالاترین قسمتش 30 متر است. راز این اختلاف در تخت سنگ غول پیکری ایست که در قسمت پایینی آبشار آمریکایی به صورت طبیعی قرار گرفته است.
عرض و پهنای این آبشار ها هم با یکدیگر متفاوت میباشد آبشار نعل اسب حدودا 790 متر و آبشار آمریکایی 320 متر گسترده شده اند و به صورت کلی عرض آبشار نیاگارا را 1039 متر ندازه گیری کرده اند.
میزان آب جاری در آبشار نیاگارا ارتباط مستقیمی با میزان آب دریاچه ایری دارد که در فصول بهار و تابستان به اوج خود می رسد که البته مقدار زیادی از آن در آبشار نعل اسب به جریان در میاید.
در طول فصل زمستان که این آبشار کمترین میزان آب را دارد حدودا 1400 متر مکعب در ثانیه آب در آن در جریان می باشد، اما اگر ترجیح می دهید نیاگارا در حالت پر آبش ببینید باید بدانید که در تابستان 6400 متر مکعب در ثانیه هم عبور آب در آن اندازه گیری شده است.
از زیبایی های دیگر نیاگارا که مورد توجه گردشگران قرار می گیرد پل رنگین کمان یا رین بو می باشد که بازدید کنندگان می توانند روی آن قدم بزنند و از زیبایی های آبشار لذت ببرند، البته این پل ماشین رو می باشد.
داده های زمین شناسی آبشار نیاگارا
تحقیقات زمین شناسی نشان میدهد که آبشار نیاگارا بر اثر تغیر و تحولات زمین و صخره ها در عصر یخبندان که حدود 10000 سال قبل اتفاق افتاده، ایجاد شده است. اگر آبشار نیاگارا را از بالا و به صورت عمود (مانند نقشه های ماهواره ای) نگاه کنید کانادا در سمت غرب و آمریکا در سمت شمال شرقی آن قرار می گیرد. عقیده بر این است که در عصر یخبندان با ذوب شدن یخ ها در مناطق بالادست و مرتفع تر آبشار نیاگارا، آب های آن به سوی آبشار نیاگارا که مکانی شبیه به دره داشت سرازیر شد و سبب ساییده شدن سنگ ها و فرسایش خاک شد.
اغلب سنگ ها در این ناحیه سنگ آهک میباشند و یا لااقل امروزه آن چه از صخره های نیاگارا باقی مانده، سنگ های آهکی است که البته باید در نظر داشته باشیم که فسیل های زیادی هم در بین این صخره ها یافت شده اند.
موقعیت زمین شناسی در شکل گیری آبشار نیاگارا نقش بسیار زیادی داشته و دارد؛ این موضوع را وقتی می توانید بهتر درک کنید که بدانید حدود 10900 سال پیش نیاگارای امروزی منطقه ای مابین کوئین استون (Queenston) در انتاریو و لوئی استون (Lewiston) در نیویورک قرار داشت، که به مرور زمان فرسایش خاک باعث شد تا حدودا این منطقه 10 کیلومتر به سمت جنوب عقب نشینی نماید. آبشار نعل اسب نیاگارا هم نام خود را مدیون شکل زمین شناسی و ظاهری خود است که فرسایش و ساییده شدن سنگ ها به هم آن را شبیه به حرف V انگلیسی و به عبارتی دیگر نعل اسب در آورده است.
علت نام گذاری نیاگارا
تئوری های مختلفی در رابطه با علت و تاریخچه نام گذاری این آبشار وجود دارد؛ یک نظریه میگوید که این نام برگرفته از کلمه (Niagagarega) در زمان محلی بوده که به مرور زمان به کلمه نیاگارا اختصار یافته است.
نظریه دیگری حاصل از برگرفتن نام (Ongniaahra) به معنای برش صخره ای زمین می باشد که این نام گذاری به سده 17 میلادی باز می گردد و بر اساس نظریه محقق خانم کر (Mrs. Kerr) نام نیاگارا اسمی مرموز و آمیخته با سحر است و به معنی گردن باریک و بلند می باشد و در حقیقت نیاگارا را به گردن باریک زمین تشبیه کرده است. کاوشگر دیگری به نام جورج ریپی استوارت اعتقاد دارد که این نام از شهر کوچکی به نام اونگنیاهرا گرفته شده است که معنی آن جایی است که زمین به دو نیم تقسیم می گردد.
تاریخچه و شکلگیری آبشار نیاگارا
حدود 18,000 سال پیش جنوب استان انتاریو (Ontario) کانادا با ورقه های یخ غول آسا که 2 الی 3 کیلومتر ضخامت داشتند پوشیده شده بود، که به مرور زمان به دلیل فعل و انفعالات زمین شناسی یخ ها به سمت جنوب حرکت نمودند و کم کم آب شدند. این موضوع سبب به وجود آمدن 5 انشعاب در منطقه و دریاچه اری ( Erie) و جاری شدن رودخانه نیاگارا و دریاچه انتاریو (Ontario) شد.
یک پنجم آب هایی که در جهان به صورت تازه و از آب شدن یخ تولید می شود در نهایت در آبشار نیاگارا جاری می شوند؛ در سال 1848 میلادی تمامی آب های آبشار نیاگارا به علت سرمای شدید یخ زدند و حدود 30 الی 40 روز تمامی توربین های این آبشار از کار افتاد و بسیاری از کارخانه ها تعطیل شدند، البته مسئولین آبشار منطقه سعی کرده بودند از حجم آب آبشار هم بکاهند تا روند فرسایش آبشار هم کند شود.
پس از جنگ جهانی اول به آبشار نیاگارا به عنوان قطب گردشگری بیش از پیش توجه شد و همه ساله بر تعداد توریست هایی که به منظور دیدن این آبشار به آمریکا می رفتند افزوده شد، اما متاسفانه در قرن بیستم به دلیل ساخت توربین های زیاد و تجمع زیاد گردشگران این آبشار در حال از دست دادن شکل و ظاهر طبیعی خود است و نیروگاه های برق زیبایی های طبیعی این منطقه را تهدید می کنند.
البته تلاش هایی هم برای حفظ این منطقه صورت گرفته است؛ برای مثال در سال 1969 میلادی مقدار زیادی از جریان آب را به سمت کانادا منحرف کردند تا حجم زیاد آب کمتر به شکل ظاهری آبشار صدمه وارد کند و یا در سال 1980 میلادی مهندسان ارتش آمریکا سد های دیگری را برای انحراف آب و کم کردن حجم آب این منطقه ساختند.