یک پهپاد برای ثبت تصویر روی جلد مجله تایم که عکسی از یک دختربچه اوکراینی است استفاده شد. آنجلینا جولی هنرپیشه مشهور هالیوود نیز این ویدئو و عکس را بازنشر کرده است.

از زمان شروع تهاجم روسیه، ده‌ها تن از ۷.۵ میلیون کودک اوکراینی کشته شده اند و هزاران نفر دیگر در جستجوی امنیت این کشور را ترک کرده اند. در میان این هزاران کودک اوکراینی والریای ۵ ساله اهل منطقه کریفیی ریه، زادگاه ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین نیز وجود دارد.

تصویر او - کودکی خندان که به معنای واقعی کلمه توسط هموطنان اوکراینی‌اش حمایت می‌شود - روی یکی از جلد‌های مجله تایم ثبت شده است.

تایسیا مادر والریا به تایم گفت: اگر والریا را ملاقات کنید، ممکن است فکر کنید او خجالتی است، اما گول نخورید. در خانه، او بسیار شیطنت می‌کند. او همان چیز‌هایی را دوست دارد که بسیاری از دختران کوچک دوست دارند. عروسکش السا و کوله پشتی صورتی اش را مجبور شد در هنگام فرار از کشورش رها کند. والریا همچنین رویا‌های بزرگی دارد: به ویژه شروع سال اول مدرسه در ۱ سپتامبر.

اکنون، سخت است که بگوییم والریا چه زمانی و کجا می‌تواند این کار را انجام دهد. در ۹ مارس، مادر و دختر به لهستان فرار کردند. آن‌ها از تایم خواستند که فقط از نام کوچک آن‌ها استفاده کند.

تایسیا گفت: من همه چیز او را دوست دارم. او آفتاب من است، شادی من.

صبح زود ۲۴ فوریه از خواب بیدار شدیم و متوجه شدیم که ارتش اشغالگر روسیه شروع به بمباران پایگاه‌های نظامی ما کرده است. به دخترم والریا فکر کردم. برای امنیت او، می‌دانستم که باید برویم. ما قبل از بمباران اوکراین را ترک کردیم، بنابراین فرصت داشتیم. می‌توان گفت خدا به ما برکت داد. اما با وجود اینکه والریا اکنون با من است، همسر و پسرم در اوکراین ماندند. ما هر روز صحبت می‌کنیم.

وی گفت: ترک اوکراین خیلی سخت بود، خیلی سخت. اما همه می‌خواهند از فرزندان خود مراقبت کنند، بنابراین بسیاری از مردم در تلاش بودند تا از کشور خارج شوند. مجبور شدیم ۱۸ ساعت در قطار به سمت لویو بایستیم.

این مادر اوکراینی اظهار داشت: [روس ها]هنوز به شهر ما نیامده اند. همشهریان ما در کریفیی ریه با آن‌ها مبارزه کرده اند. اما آن‌ها نزدیک و نزدیکتر می‌شوند. من اخبار را دنبال می‌کنم و می‌توانم نزدیک شدن آن‌ها را ببینم. در رسانه ها، روسیه می‌گوید که آن‌ها در حال جنگ در اوکراین نیستند، اما جنگ واقعی است. مردم واقعا دارن میمیرن من دوستان زیادی در خارکف دارم که در پناهگاه‌ها هستند. آن‌ها حتی نمی‌توانستند با بچه هایشان بیرون بروند؛ و اینجا من با خواهرم، برادرزاده ام و مادرم در لهستان، در هتلی نزدیک ورشو هستم. آن‌ها از ما مراقبت می‌کنند: به ما غذا می‌دهند. ما جای خواب داریم وقتی از مرز رد شدیم، داوطلبان به افرادی که بچه‌های کوچک داشتند کمک می‌کردند. به خوبی سازماندهی شده بود. غذا و نوشیدنی گرم داشتند و سعی می‌کردند با آب نبات بچه‌ها را تشویق کنند. حتی در این شرایط سخت، استقبال گرمی بود. من نمی‌توانم کلماتی را پیدا کنم که بگویم چقدر از همه کسانی که کمک کرده اند سپاسگزارم.

مهمترین چیز این است که بچه‌ها امنیت دارند. از نظر عاطفی الان کمی بهتر هستیم. مقداری استرس از بین رفته است، دخترم آرامتر است. قبل از آن، او مضطرب بود. من معتقدم این وحشت به زودی تمام خواهد شد. همه اوکراینی‌ها - زنان و کودکان - به خانه‌های خود باز خواهند گشت و همه چیز خوب خواهد بود.

در حال حاضر، ما سعی خواهیم کرد برای لهستان و برای مردم این کشور مفید باشیم. ما نمی‌خواهیم از مهمان نوازی آن‌ها سوءاستفاده کنیم؛ و شاید همانطور که به ما کمک شد، بتوانیم به سایر اوکراینی‌ها نیز کمک کنیم.