محمد سعیدی با بیان اینکه بیماری آبله میمون برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ میلادی در میمون ها شیوع پیدا کرد و کشف شد، گفت:در سال ۱۹۷۰ میلادی نیز این بیماری در بدن‌ انسان بیماری ایجاد کرد که البته بیماری به صورت تک گیری بود.

وی ادامه داد: این بیماری علاوه بر میمون از سایر جوندگان مانند موش و خرگوش نیز قابل انتقال است. البته در بدن ها علائمی ندارد.

مدیر کل دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی کشور اضافه کرد: این بیماری قابل انتقال به انسان است. راه‌های انتقال آن از طریق تماس با حیوان یا انسان آلوده به بیماری است. یعنی ویروس آبله از طریق تماس با ضایعات پوستی که ویروس از آن دفع می شود، مایعات بدن، ترشحات تنفسی و در انسان ها از طریق ارتباط جنسی هم قابل انتقال است.

وی تصریح کرد: نگرانی‌های به وجود آمده در دنیا به این دلیل است که چرا این بیماری در چندین کشور به صورت همزمان گزارش شده است. البته در این گزارش‌ها مشاهده شده که همه افراد مبتلا به آبله میمون در تماس مستقیم با حیوان یا انسان بیمار بودند.

وی با بیان اینکه اطلاع رسانی در این زمینه می‌تواند بیماری آبله میمون را کنترل کند، گفت: بخش مراقبت‌های انسانی در حیطه وظایف وزارت بهداشت است. اما در بخش دامپزشکی آمادگی لازم را داریم تا از طریق تشدید نظارت بر حیات وحش، کنترل حیوانات در مراکز نگهداری، اطلاع رسانی به دامپزشکان و مسئولان مرتبط با این مراکز، تشدید نظارتها در مرزهای زمینی به ویژه مرز هوایی برای انتقال گونه میمون از شیوع و انتقال این بیماری جلوگیری کنیم.

سعیدی افزود: تاکنون موردی از ابتلا به این بیماری در حیوانات در کشور گزارش نشده است.

این مقام مسئول در سازمان دامپزشکی کشور عنوان کرد: سازمان بهداشت جهانی از انتشار این بیماری در بیش از ۱۲ کشور ابراز نگرانی کرده، ولی هنوز این بیماری را اپیدمی اعلام نکرده است و قابل انتظار نیست.

وی در پایان گفت: این بیماری جای نگرانی ندارد اما تاکید می‌کنیم در حوزه بهداشت و بیماری‌ها نباید هیچ چیزی را دست کم گرفت. اگر ملاحظات بهداشتی را در دستور کار خود قرار دهیم امکان انتقال بیماری وجود ندارد. توصیه می‌کنیم که مردم در تماس با جوندگان دقت بیشتری داشته باشند.