کمال حیدری معاون بهداشت وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، هشتم خرداد در یک نشست خبری اعلام کرد: ۹ مورد مشکوک به آبله میمونی در کشور گزارش شده که پنج مورد آن منفی بوده و مابقی در مرحله آزمایش است و مورد ثابت شده نداریم.

در همین خصوص مسعود مردانی اظهارداشت: هیچ‌کدام از ۹ مورد مشکوک به آبله میمونی که در کشور شناسایی شده بود مورد تأیید قرار نگرفت اما باید همه موارد بهداشتی و ایمنی برای جلوگیری و انتقال این بیماری در کشور انجام شود.

وی اظهار داشت: باتوجه‌به اینکه آبله میمونی در بسیاری از کشورهای غربی افزایش چشمگیری دارد بعد از چهار هفته از زمان شروع همه‌گیری این ویروس، مشخص شد این بیماری در همجنس‌گراها بسیار شایع شده است و آنها به دلیل اینکه رفتارهای پرخطر دارند، در معرض ابتلای زیاد هستند.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خاطرنشان کرد: اکنون همه‌گیری این بیماری به افغانستان نیز رسیده است و به دلیل هم‌جواری با این کشور باید دانشگاه‌های علوم پزشکی برای مقابله و همه‌گیری آبله میمونی در ایران آماده‌باش باشند.

مردانی تصریح کرد: البته وزارت بهداشت در نامه‌ای به دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور ابلاغ کرده که باتوجه‌به شیوع آبله میمونی در کشورهای مختلف، در حالت آماده‌باش باشند و همه اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با این بیماری را بکار ببندند.

رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پیش از این به ایرنا گفته بود: آبله میمونی بیماری جدیدی نیست و در گذشته نیز شایع بوده و از طریق میمون، سنجاب، راسو و موش به افراد منتقل می‌شود و مرکز شیوع این بیماری از آفریقای غربی و مرکزی از طریق میمون‌ها به افراد بوده و به‌سرعت در حال شیوع و گسترش سرایت به دیگران است.

مردانی تاکید کرد: علایم آبله میمونی در انسان شبیه یا خفیف‌تر از بیماری آبله و دوره بروز آن، پنج‌روز است که با تب، سردرد، درد عضلانی، درد کمر، لرز و احساس خستگی شدید شروع می‌شود، تنها فرق علامتی آبله میمونی و سایر بیماری‌ها با ظاهر مشابه در این است که می‌تواند غدد لنفاوی را درگیر و متورم کند.

به گفته مردانی، دوره کمون (فاصله آلودگی فرد تا اولین علامت) در حدود ۶ تا ۱۴ روز است اما پنج تا ۲۱ روز هم گزارش شده بنابراین در صورت تماس قطعی با فرد مبتلا باید دوره قرنطینه را حتی تا ۲۱ روز رعایت کرد. فرد بیمار بعد از بروز تب، سردرد، خستگی، بثورات پوستی آبله‌ای بر روی صورت و سایر قسمت‌های بدن مشاهده می‌کند و خودبه‌خود درمان می‌شود و به مصرف دارو خاصی نیاز نیست.

وی خاطرنشان کرد: پرهیز از تماس با حیوانات، دوری از تماس با اشیا بخصوص محل قرارگیری و بستر حیوان یا فرد مبتلا، ایزوله کردن فرد مبتلا، شست‌وشوی مکرر دست‌ها با آب و صابون یا الکل، استفاده از لباس‌های محافظ برای کادر درمان که در تماس با مبتلایان هستند، برای مقابله با آبله میمونی ضروری است.

آبله میمونی توسط یک ویروس با DNA دو رشته‌ای که به خانواده اورتوپاکس ویروس‌ها تعلق دارد ایجاد می‌شود. از لحاظ ژنتیکی دو نوع ویروس مانکی پاکس آفریقای مرکزی (کنگویی) و غرب آفریقا وجود دارد که نوع کنگویی بیماری خطرناک‌تر، شدیدتر و با قدرت سرایت و گسترش بیشتری همراه است. اکنون هنوز محل ذخیره طبیعی آن ناشناخته باقی‌مانده است، هرچند میمون‌ها و برخی جوندگان فعلاً متهم محسوب می‌شوند.

تاکنون سازمان جهانی بهداشت گزارشی از موارد تأیید شده از آبله میمونی در کشورهای آمریکا، استرالیا، کانادا، انگلستان، اسپانیا، پرتغال، آلمان، بلژیک، فرانسه، هلند، ایتالیا و سوئد دارد، درحالی‌که ۵۰ مورد مشکوک دیگر هم در حال بررسی است.