چاقی شکمی می تواند اثرات زیانبارتری نسبت به چاقی کلی بدن بر سلامت شما داشته باشد و بنابراین خلاصی از آن مهم است، اما آیا شیوه های «معجزه آسایی» که برای این کار با رژیم های غذایی یا وسایل گوناگون پیشنهاد می شوند، مؤثر هستند.

به گزارش همشهری، اول از همه باید بدانید که هر کسی حتی کسی که شکمی کاملا صاف دارد، مقداری چربی شکمی دارد، مشکل تجمع بیش از حد چربی در شکم است.

نکته دوم اینکه فقط مقداری از چربی شکمی درست زیر پوست شما قرار دارد و بخش دیگر در عمق و در اطراف احشای درونی آن مانند کبد، روده ها، قلب و ریه ها قرار دارد.

همین «چربی احشایی» که در عمق قرار دارد که بیشترین مشکلات سلامتی را برای شما ایجاد می کند و ممکن است افراد به ظاهر لاغراندام هم مقدار اضافی آن را داشته باشند.

البته وجود مقداری از این «چربی احشایی» لازم است، چرا که از اندام های درونی محافظت می کند. اما اگر میزان زیادی از این چربی احشایی داشته باشد، با احتمال بیشتری ممکن است دچار انواع بیماری ها از فشار خون بالا و دیابت نوع دو تا بیماری قلبی، زوال عقل و برخی سرطان ها مانند سرطان پستان و روده بزرگ شوید.

بافت چربی برخلاف تصور عمومی بافتی فعال است و انواعی از مواد تولید می کند که می توانند اثراتی زیانبار بر سلامت شما داشته باشند.

هنگامی وزن اضافه می کنند، چربی اضافی ابتدا در مکان های معمول ذخیره می شود و بعد از پر شدن آن ها نوبت به رسوب چربی درون اندام های احشایی و اطراف قلب می رسد که خطرناکتر است.

به همین علت داشتن بدنی «گلابی مانند» - باسن و ران های بزرگتر- بی خطرتر از داشتن بدن «سیب مانند» - یعنی دور کمر یا دور شکم بزرگتر است. هر چه چربی شکمی بیشتری داشته باشید، احتمالا چربی احشایی عمیق بیشتری هم دارید. البته حتی ممکن است افراد به ظاهر لاغراندام مقدار بیش از حدی از چربی احشایی را داشته باشند.

میزان این چربی احشایی تا حدی به ژن های شما و تا حدی به سبک زندگی شما به خصوص میزان تحرک شما بستگی دارد.

اما اگر می خواهید از چاقی شکمی یا بهتر بگوییم چربی خطرناک احشایی خلاص شوید، راه میانبری از طریق یک رژیم غذایی یا حرکات ورزشی یا استفاده از وسیله ای که به طور خاص این چربی ها را کاهش دهد، وجود ندارد. (عمل های لیپوساکشن هم فقط چربی زیرپوستی را کاهش می دهند).

برای اینکه از چاقی شکمی و چربی های احشایی خلاص شوید یا از آن ها پیشگیری کنید، چهار اقدام اصلی ورزش، رژیم، خواب و کنترل استرس است.

ورزش: ورزش شدید می تواند چربی های بدن از جمله چربی های احشایی را کاهش دهد. شما باید دست کم ۳۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط دست کم ۵ روز در هفته انجام دهید. پیاده روی هم تا جایی که آنقدر سریع باشد که باعث عرق کردن و تندتر شدن نفس شما شود و ضربان قلبتان را بالاتر ببرد مفید است.

اگر می خواهید در مدت کوتاه تری به هدف برسید می توانید سرعت تان را افزایش دهید و ورزشی با شدت بالاتر انجام دهید- مثلا دویدن آرام یا پیاده روی تند. در این صورت دست کم ۲۰ دقیقه در روز برای ۴ روز در هفته ورزش لازم است. ورزش شدید روی دوچرخه ثابت یا ماشین الیپتیکال یا دویدن آرام (جاگینگ) روی تردمیل هم می تواند موثر باشد.

فعالیت جسمی در حد متوسط - یعنی فعالیتی که ضربان قلب شما را بالا می برد برای ۳۰ دقیقه دست کم سه بار در هفته هم مفید است- چرا که سرعت ایجاد چربی احشایی را کاهش می دهد. اما برای سوزاندن چربی احشایی فعالیت جسمی شدیدتری لازم است.

این فعالیت جسمی ممکن است به صورت انواع بازی های ورزشی هم انجام شود.

توجه داشته باشید که اگر تا به حال زندگی غیر فعالی داشته اید، پیش از آنکه فعالیت جسمی شدید را آغاز کنید، بهتر است با دکترتان هم مشورت کنید.

رژیم: هیچ رژیم غذایی جادویی و معجزه آسایی برای از بین بردن چربی شکیمی وجود ندارد. اما هنگامی که با رژیم غذایی وزنتان را کم می کنید، معمولا چربی شکمی ابتدا تحلیل می رود.

افزایش فیبر های خوراکی با مصرف میوه ها، سبزی ها، حبوبات و غلات سبوس دار می تواند به شما کمک کند.

خواب: تحقیقات نشان داده اند که داشتن مقدار کافی خواب شبانه (دست کم ۶ تا ۷ ساعت) (نسبت به خواب شبانه ۵ ساعت یا کمتر یا خواب ۸ ساعت یا بیشتر) با تجمع کمتر چربی احشایی همراهی دارد. البته خواب ممکن است تنها عامل مهم نباشد، اما بخشی از تصویر بزرگتر است.

استرس: هر کسی استرس دارد. مسئله شیوه برخورد شما با استرس است. بهترین کاری که می توانید انجام دهید گذراندن اوقات آرامش بخش با دوستان و خانواده، مراقبه، تمرین های ورزشی برای آرامش یافتن و گرفتن مشاوره است.

اگر فقط امکان انجام یکی از این کار ها را داشته باشید، ورزش احتمالا بیشترین منافع فوری را ایجاد می کند، چون هم بر چاقی و هم استرس موثر است.